Kendini kandırmaktır. tek çocuk olunca mecbur ananla babanla olan ilişkin bu yöne kayıyor ama o yaşta insanlarla arkadaş gibi takılmak pek imkanlı değil o yüzden sürekli aynı yerde yaşadığınız için sık sık kavgalar oluyor halbuki kardeşin falan olsa canın sıkılınca ona sararsın günümüzde arkadaşlar da anca onun yoluna gelince senle takılıyorlar bu durumda sıkıntıdan resmiyetten kendini sikmek olasıdır.
hiç bir zaman özenmediğim durumdur. baba-oğul birbirinden kopuk olmamalı illaki . ancak kanka,yakın iki dost gibi de olmamalı. laubaliliğin lüzumu yok. babanın bir ağırlığı,evladın bir saygısı, baba profilini tanıması gerekir. ve baba oğul ilişkisinin kanka gibi olması denilince aklıma bizim aile filminde münir özkulun küçük oğluna çarpan ,oktay ve babası gelir.
hem öyle olmayan , hem de olmasını istemediğim durumdur. kanka buluruz , baba bulamayız. baba otoriter olmalı. asarım keserimi kast etmiyorum tabii. yeri geldiğinde espriler havada uçuşur yine de. ama dediğim gibi baba, baba gibi olmalı.
otoriter ben merkezi bir baba ile mümkün olmayan durum. bu insanlar kendini patron gibi görür ve evdeki otoritesi dağılır diye çocuğuna sevgi göstermeyi bile bir acizlik, güçsüzlük olarak görür. onların ben amlarına koyayım çok ayıp ediyorlar.
kanka gibi olmak güzeldir bak ona bir şey diyemem.
