fransız terbiyesi almış son osmanlı konaklarının tuhaf ve yapıntı sıkıntısıydı bu, güngörmemiş* yeşilçam senaristlerinin mesnetsiz aristokrasi tanımlamalarının yansıması olarak günümüze kadar aktarıldı. türkçe'nin hiç bir halinde evlatlar ana-babalarına ikinci çoğul şahıs kipiyle hitap edecek kadar yabancılaşmadılar. türkçe'de yabancılaşmanın şahıs kipi doğrudan birinci derece kabalıklar veya üçüncü derece uzaklaştırmalarla yapılır. babaya veya anneye "o" der türkçe küsenler.
anında kafaya şaplak yemek için yeterli sebebtir. durum şöyledir;
- siz bana karışamazsınız.
- sittir lan eşşoleşşek hala cebine harçlığını ben koyuyorum.
- sizden bişey istemiyorum artık haclıkta vermeyin. sizin himayeniz de yaşamaktan bıktım.
- lan bak benle sizli bizli konuşma ananı..ee ana mı ? ***
bana göre babaya saygı kriterleri içinde siz die hitap etmek yoktur, olmamalıdır. ne "siz" die hitap eden saygılı evlat sıfatına nail olur nede siz die hitap etmeyen saygısız.
saygı; sen, ben, siz, olaylarının ötesinde bi kavramdır ki anlayanadır.
