bazen o boruların arkasından babanıza baktığınızda babanın gülümsemesi bir umuttur. ama ne acıdır ki o son kalp krizini bir kez daha atlatamayacaktır. bir kaç gün sonra gök tanrıya ulaşır. peki neden umut vermiştir? bir bisiklet istediğinizde de böyle gülümsemiştir. ama hiç almamıştır. bu aynı ona benzemektedir. ama aslında tamamende farklıdır.
hayatınızın ufak bir dönemini kapsayan bir video vardır elinizde, izlemeye başlarsınız. tüm kaybettikleriniz ordadır, izlersiniz o günleri anarsınız.en çok özlediğiniz biri vardır orda; en içten bakan, en sıcak kanlı, sizi sevgiyle kucaklayan biridir o, sırtı her döndüğünde ne olur bak diye yalvaracağınız biridir,o her gülümsediğinde gözünüzdeki yaşların artacağı biridir, babadır o, babanızdır.
ne gülümsemesi. eşek kadar adam olup hala, çocuk gibi ondan korkmak var. normal olarak ayrılık vakti yaklaşsa bile, bu tavır, kudretten, ayrılık emir gelene kadar sürdürülecektir. öyle hissediyorum. o böyle mutlu.
bir evladın hayatta en çok işe yaradığı andır ,babanın sıcacık bir gülümsemesi; hele evladının gözlerine bakmaktaysa o zaman diliminde...bir oğulun ise hayattaki en büyük gayelerinden biridir, hatta en büyüğü , o aslan gibi adamın yüzünü güldürebilmek...gerisi alabildiğine süslenmiş gereksiz bir hikayedir...
bir mevki sahibi olabilmek, toplum içinde saygı duyulan bir yere gelmek, bilmem neyin genel müdürü olmak gibi vazurtu vuzurtulardan bahsetmiyorum...
baba..adı üstünde..babaaa!.!.ne kral, ne asil, ne sıcak, ne baba bir kelimedir..
ve babalar karşılıksız sever...bir mevki sahibi olmaktan farklıdır, babanın oğuldan ümidi...bu her baba ve her oğul arasında söylenmemiş, adı konmamış bir gizdir..
baba, büyüdükçe oğul da kendini görür...gençliğini görür...
baba oğula, oğul da kendi oğluna devreder babasını, babasından aldıklarını, her şeyi...
böylece her baba sonsuza dek yaşar bu alemde, her gelen yeni bir oğulun gözlerinde...
babalar oğulları mezara gömmesindir en büyük dileğim allah'tan , doğa sırasıyla işlesin..çünkü hiç bir baba kaldıramaz, oğlunun üzerine toprak atmanın yüreğindeki acısını...çünkü hiç bir oğul sevemez babasını, babanın oğulu sevdiği kadar...
ne garip bir ikilidir, babalar ve oğullar ...umarım her babanın yüzünü güldürebilir bütün oğullar...umarım yüzünü güldürürüm benim aslan babam...
babanın tepesine çıkmak için fırsattır bu gülümse. ciddi ve otoriter yapısının altında beliren bu gülümse ile bünyede "ulan baksana yumuşadı o şu an ne istersem yapar" düşüncesi oluşur.
-baba geçen gün sınav olmuştuk ya hani sana anlatıyordum çok önemli diye
+eee ?
- 100 almışım o sınavdan
+eheheehee * afferin benim oğluma
- (fırsat bu fırsat patlat hadi) ya baba bilgisayar alcan bak dimi ?
+(gülümsemenin yerini ciddi bir yüz ifadesi alır) ne bilgisayarı okulunu bitir bakarız.
-hay am.na koyim *
dünyalara bile değişilmeyecek kadar değerli bir andır...
sürekli asık suratlı görmeye alıştığınız, çatık kaşlı görmeye alıştığınız, hayattaki en değerli varlığınızın, her daim arkanızı kollayacak dayanağınızın gülümsemesi, yüreğinden kopan bir sesle oğlum deyip boynunuza sarılması, "öpeyim baba" diyerek o nasırlı ellerini öpmek için eğildiğiniz an, ayrılık anında, o gelmesini hiç istemeyeceğiniz, o soğuk, o matem dolu anda, tatlı bir tebessümle hatırlayacağınız tek hadisedir...
babanız size gülümsemiştir, dünyalar sizindir, koşmak, eğlenmek, doya doya o anın tadını çıkarmak istersiniz ama her güzel anın bir sonu olduğu gibi, hayat kahpe yüzünü bir kez daha gösterecektir ve en kıymetli hazinezi, o koca çınarınızı koparıp alacaktır sizden...ve evet artık babanız yoktur, onun gibi candan, onun gibi sıcak bir şekilde size gülümseyecek birileri de yoktur ...
