Hayırlısı oldu ama ben hayırsız oldum de, yalakalik işe yarar...
Biz hayırlısı olsun dedik hayırlı oldu babacım de, ne kadar pahalı hediye de alsan barışmaz o adam gönülden yaralı, ben kapıyı çarpıp giderim bana haksızlık yapıldığında, genelde hakkimi alamam kız kardeşime 20 000 harcarsa bana 200 tl harcadiginda başıma kalkıyor, haklisin diyorum çıkıp gidiyorum iş aramaya, yok arkadaş piyasada is yok.
(Sanayi kaporta aylık 1500 tl + sigorta arıyorum meslek biliyorum yok iş yok)
iç burkan bir başlık.
Niye yaptın, adam mısın sen, tüüüh sana, taş olursun gibi ayıplayıcı ifadeleri sonuna kadar haketse de, belli ki pişmanlık yaşıyor.
Babanın iyi olmayışı ve bu denli dalgın olması, yürekler acısı ama doğal bir tepki.
Tek önerim şu:
Bir çul serip, kapısının önünde yat! Hem babam hem evren seni affedene kadar!
Af dilemen yeter. Evlat, ne yaparsa yapsın affedilir. Önemli olan gerçek babaya kendini affettirmen. O da ziyadesiyle affedicidir biliyorsun. Zaten hepimiz onun çocuklarıyız. O da affeder yani. Ama, sen kendini affedebilir misin orasını da sen düşün artık.
Elini öp af dile, yaptım bir eşşeklik de, gençlik işte hata ettim yanıldım, ellerim kırılsaydı da vurmasaydım, nefesim kesilseydi de bağıramasaydım de, anneler babalar evlatlarını hep affederler.
Gercekten cok kotu bisi yapmissin
Baban lan o senin kimbilir ne zorluklarla buyuttu okuttu bu yasa getirdi seni ne kadar hakki var uzerinde
Ben olsam kahrimdan ölürdüm herhalde
Yaziklar olsun sana.
"baba ben bir hata yaptım ve seni kırdım. biliyorum yapmamam gereken şeyler yaptım ama sen babamsın ve affedicisin. beni affet. herşey için özür dilerim seni seviyorum."
tarzı birşey söyle. Doğal olmaya çalış geçmişe mil çek. gerisi gelir.
