Şaka maka seni de özledim lan. valla bak. ne kadar kavga etsek te babamsın benim. idolümsün lan !!
Şu anda yanında olsam diyorum şimdi. oysa nasılda kaçar gibi binmiştim otobüse. yanında olsam, espri yapmaya çalışsan, ama yapamasan hani, yine de beraber gülsek biz. sonra esprini desteklesem ben, kahkahaya boğulsak.
Yanında olsam, bana bir iş versen ve bende yapamasam o işi, fırçalasan beni. onu bile özledim.
Şimdi niye aramıyorsun beni ? erkeğim diye özleyemez miyim, duygulanamaz mıyım ? arasana lan ! Ayda bir kere konuşuyorsun benimle, onda da ağlamamak için sıkıyorsun kendini.
Sıkma lan. sal gitsin. oğlunum lan senin. özlediysen özledim de. saklama.
Beni terketen orospu çocuğu. canı cenenneme diye her gece lanet ettiğim şerefsiz. bir insan ufacık evladını ortada bırakıp tekrar evlenerek aile kurar mı? orospu çocuğu işte.
su dünyadaki en kiymetlimsin.
canimsin ya kurban olurum.su iki hafta gecsin gelecem insallah.mis kokunu nasil ozledim.kollarinda huzur bulmayi.kizim demeni.gozlerinin icinin gulmesini.melek kalpli babam benim.en degerlim.sana uzun uzun uzun omurler versin allah.
ne mükemmel bir adamsın sen.
Biliyorum ben çok büyük hatalar yaptım evi bile terkettim baba beni anladın mı bu konuda bilmiyorum.
Biz her zaman birbirinin arkasında olan bir aileydik neden bu sefer böyle olduk baba.
Neler yaşadığımı ve gördüğümü biliyorsun peki neden hala ısrar ediyorsun bazı şeylerde.
Sanırım biz birbirimize çoğu insandan daha çok benziyoruz baba. Inatçı ve bencil.
Umarım bunu görüp beni suçlamıyorsundur.
Çünkü ben gerçek evime dönmek istiyorum baba yabancı, benden nefret edilen bir yere değil.
Kronik hastalığından ötürü uzak kaldıkça merak edilendir. Candır, birtanedir, kızıp bağırsa da sevgisini hiç eksik etmeyendir. Allah sana uzun ve sağlıklı ömür versin, ayırmasın bizi de biriciğim.
babamın on birinci ve en son çocuğuyum. her bir evladı için siyah kaplı bir okul defteri almış ve bu defterlere, her bir çocuğunun doğumundan itibaren hastalıklarını, okula başlamalarını ve onlarla yaşadığı gülünç olayları kaydetmiş. evlenen her çocuğuna kendi defterini verir ve, \"artık sen kendi çocukların için defter tut\" derdi.
benim siyah kaplı defterimin üstüne \"11 doğan cüceloğlu\" yazılmış. defterimin ancak 10 sayfası dolu. en küçük olmanın kaderi bu olsa gerek. doğum tarihim yazılmış ve aylar sonra şunlar yazılmış:
\" yürür gezer, gendi gendine oynar. kimseye yük olmaz. ben hatırasını yazarken defteri okşar. donuna işemiş. ayakkabısının teki ile donu yok. \'hani bülük?\' derim;\'eh eh\' diye gösterir. hiç darılmaya gelmez. kötülükten almaz,eyiliği sever. \'anne ,anne,\' deyişi pek sevimli. ben hatırasını yazarken bana üzüm veriyor. uğurlu evlat.\" (imza)
her namazından sonra ettiği duada, vatanın selametini ve türk ordusunun muzaffer çıkmasını, evlatlarının hayrını dilediği kadar dilerdi.
zorba filmini gördüğüm zaman,babamı daha iyi anladım.
akdeniz insanı.
keşfedilmemiş şair
keşfedilmemiş müzisyen.
dünyaya merhabayı hiç bırakmayan ve yaşlanmayan iç çocuk; gönül adamı.
mustafa sami cüceloğlu
sevgili babam
babalık zormuş, babam.
hele senin zamanında, kıtlık ve savaş içinde.
ben üç çocuğumdan hiçbirine günlük tutmadım.gönlüm ve aklım ermedi;kıt kaldım.
şimdi anladım senin zenginliğini.
ruhun şad olsun, sevgili babam. **
tek başına seslenmek için kullanılamayan söz öbeği. şöyle açıklayayım mesela anneye seslenirken veya konuşurken annem, nasılsın annem vs şeklinde kullanabiliyoruz. ama babam için durum böyle değil. kelimenin ağırlığından mıdır nedir, yine nasılsın örneğinden gidelim, nasılsın babam dediğimizde kulak tırmalıyor. bunun yerine yalnızca baba, yahut daha samimisi babacım biraz daha yumuşakça olarak babişko kullanılması daha uygun gibi. ve kendime bir adet derdini sikeyim butonu hediye ediyorum. son söz olarak allah babalarımızı başımızdan eksik etmesin, olmayanlara sabır versin.
hep bir fotoğraf karesiyle akılda kalandır o. hayır ortada bir fotoğraf yok. zihindeki bir görüntü o. o son görüntü. o zihne kazınan görüntü. günlük hayatımızda 5 saatimizi düşün. sabah 9 öğlen 2 gibi basit bir 5 saatlik zaman dilimi değil mi? işte o 5 saatlik zaman dilimi bazen insanın hayatını değiştiriyor. ölüm hak elbet. ne inkarım oldu ne itirazım. hoş başka çarem de yoktu. neyi inkar neye itiraz edebilirdim ki.
bir çok yanlışı vardı. bir çok hatası. ihmali. sorumsuzluğu. lise 1 öğrencisinin babasının metresiyle telefonda konuşabilmesi gibi ve dahası. ama o babaydı. babamdı.
ne demiştim. 5 saat ben abartarak söylüyorum aslında bütün olay 3 saat içinde olmuş. 3 saat içinde kaybetmişim babamı. koltukta oturup çay keyfi yapan her zaman yaptığı gibi gazetesini okuyan adama ben çıkıyorum görüşürüz baba dedikten 3 saat sonra o malum yolculuğa çıkmış. heyhat yıkımın kelime anlamını yaşamıştım. intihar en mantıklı seçenekti o an için. zira yalnızdım. hayat bir şekilde akıp gidiyor. ve malesef o acılar güçlendiriyor insanı. ben de ölürüm dediğin anda aslında başlıyor mücadelen.
babam çok hata yaptı. hem de ne. ama dedim ya adamdı o. benim babamdı. ben bugün eksiğim. gelin adayını istemeye gidemeyecek örneğin. yanımda olamayacak o günde. ben ondan sonra yalnız kalmadım yalnız bırakmadılar. ama tek başıma kaldım. sığınacak bir limanım yok mesela.
gittiğin yerde huzurlu ol. ben gayet iyiyim. ve hayatın her meydan okumasına en garde diyerek zevkle karşılık veriyorum.
aslında hiçbirimizin sağ iken değerini bilmediğidir.
allah yokluğunu göstermesin..
dağ gibidir o, adamdır. arkadaştır. yeri geldiğinde derdini dinleyendir.
oğlum birşeye ihtiyacın var mı diye soran, yeri geldiğinde bize kızandır. kızar çünkü aynı hatayı bizden önce kendisi yapmıştır.
belki belli etmez ama sever.
ağlamaz bilirsin, düşünürsün. bir kez ağlamıştır yalnızca. hayal meyal hatırlarsın. çünkü sen o zamanlar daha 5-6 yaşlarındasın. senin hasta olupta, adana balcalı hastanesine ambulansla sevkedildiğin günlerdedir o ağlaması. bir köşede ağlamış, biraz toparlanıp annemi sakinleştirmiş sonra gitmiş tekrar ağlamıştır.
allah o günleride tekrar göstermesin.
şimdi bu adam nasıl sevilmez?
canımdır. olmak istediğim insandır..
