Kadin sandiga puskevit saklar sonra odasina girdigimizde cikarir altinla harclik verir gibi kamufle ede ede verirdi.o kadar komediye ragmen bisey anlamaz oturur yerdik sonrada ortaligi dagittik diye odasindan bagira cagira kovardi tamam yaslilik filan anliyorum ama yillar gecti hala gecerli bir gerekceye baglayip normalize edemiyorum .
Hastalık çarşafı var ya babaannemin hasta olmaya bayılıyor. Geçen nevresimini değiştiriyorum güzel bi nevresim takımı gördüm dedim aa bu çok güzel yeni bunu yayalım dedi ki hayır o hasta olur da yatarsam diye.
şimdi rahmetlinin arkasından pek konuşmak istemiyorum aslında, ama iki satırda yazmak istiyorum. Sevgisini pek belli etmezdi. Bir de kırmızı ruju vazgeçilmezdi onun için. hayata yaşamak için geldiğini soylesem yanlış olmaz. Hiç bir zaman unutamayacagim bir anım var, her torununa hediye alıp beni unutmuştu. Yine de ona kızamıyorum, sadece üzülüyorum neden beni unutmuştu? Onun için değersiz miydim? çocukluk işte o zamanlar sorguluyorsun. Şimdi olsa cok umursamazdım açıkçası. Yine de ışıklar içinde uyusun...
anımsayabildiğim tek hatıram.dişleri nedeni ile çekirdek yiyemediği için çekirdekleri ayıklar bi poşette toplar ona verirdim. yüzündeki gülümseme bana yeterdi.
