9 yaşındayken yitirdiğim ve 15 senedir sesini duyamadığım, yüzünü göremediğim gitgide hayalmeyal hatırlamaya başladığım dünyanın en iyi,en güzel insanı.*
ben küçükken
atlasında ülkemin
nerede deniz varsa oraya gittim
hüzün kokulu saman kağıtlarına
bilmem kaçıncı mevsimi
ömrünün
yıkılmasın diye
her limana hüzün ektim
ben büyürken
mısırda piramitleri diktim
1993 yılına kadar dokunup konuşabildiğim sarılabildiğim bir melekti 1993 yılından bu yana dokunamadığım konuşamadığım sarılamadığım bir melek , sonuç aynı melek burdada melek ordada melek
anne varken sadece evde olduğu zamanlarda sizinle ilgilendiğini düşündüğünüz, aslında hayatınızda pek bir rolü yokmuş gibi gelen ama sonradan neler yapabileceğine neleri göze alabileceğine şahit olduğum idolüm. "baba" kelimesinin bebekliğimizden bugüne hiç değişmeden kalmasının tek sebebi hala o ufacık bebek halimdeki saygım ve sevgimle söylüyorum. ba ba.
anlamaya direnen insanoğlunun*, geçiştirilemez son idrak tarihi toprağa verildiği gün olan keşkeleri, eyvahları, pişmanlıkları, sonsuza dek af dileyecek en ağrılı yanı...
sanilanin aksine cocugun karakter yapisinin ana hatlarini olusturandir. uzaktan uzaktan icimize isleyendir. belkide sirf bu yuzden yani uzak olusundan -ama her daim icimizde- tanrisal bir gizemi vardir. ne yaparsaniz yapin, hangi delige girerseniz girin o sizi gorur korur kollar ve sonunda kurtarir. yinede her daim nankorluk edilendir.
Baba evine emek getirir...
O evin biricik diregidir...
Baba calisir, didinir...
Evine bir lokmada olsa ekmek getirir...
Baba sevdigini belli etmez...
Sever, sever ama sevdigini gostermez...
Baba tehdittir, baba imaji karartilir...
Ocu gibi tanitilir...
Ben babami tanimadim...
Guler yuzune hic sahit olamadim...
Dunyaya kusmus gibiydi...
Yalnizdi, ne dusunurdu bilmezdim...
Annemden onun beni sevdigini duymustum...
Hastalaninca sabahlara kadar basimda beklediginide...
Konusmazdi, sert bakislarindan taviz vermezdi...
Somurtkandi ama dogruydu, durusttu yalani sevmezdi...
Ne oturup bana masal anlatti...
Ne de kucagina alip basimi oksadi...
Dovmedi de beni, sevmezdi cocuk dovmeyi...
Keske dovseydi de gosterseydi sevgiyi...
Ne, niye, kime bunca emek ve servet...
Anlamadi beni, ben ki ona hasret...
Bir kez olsun kalbimi ona acamadim...
Ben babami tanimadim...
Gulmezdi, aglamazdi...
Hic bir zaman renk vermezdi...
Takim tutmaz, politikayi sevmezdi...
Bazen icerdi, eve gec gelirdi...
Korkardim cogu zaman eve gelecek diye...
Bana kotulugu yoktu, korkum bilmezdim ki niye...
Baba... baba nedir diye aradim...
Ben babami tanimadim...
Gozum gorur onu kulagim duyar...
Agzimda konusur onunla...
Dudagim elini optukten sonra, elim basina da koyar...
Ama gonlum onu unutmus bile, onu silmis...
Ne degisir gostersem saygi elle, kolla
Baba dedigim adam kalbime giremedikten sonra...
Ben babanin iyi bir sey oldugunu sandim...
Ben babami tanimadim...
Olurse olur ben onu tanimadan...
Olursem olurum o beni anlamadan...
Geldik gidiyoruz dunya denen handan...
Yanimda olsa da bedeni bana...
Gonlu var bana fersah fersah uzakta...
Gonlumde yaradir baba, bana...
Ferah tuttum kendimi aglamadim...
Ben babami tanimadim...
Sorarlarsa bana babami...
Onu nasil bildigimi...
Ne derim bilemem...
Yalan olur iyiydi desem...
Yalan olur kotuydu desem...
Nasil olur bu? bende anlamadim...
Ben babami tanimadim...
ıspanaklı boregini hiç tanımadıgı hiperaktif bir patatesle (bkz: ben) paylasan asil yazar. yeeebabanin ile muhtesem bir cift olmuslardir. allah bozmasındır. bizim taraflara beklerizdir. **
eğer bir kızsan babanla ilgili bilmen gereken en önemli şey:
sadece baban,en çirkin olduğun anlarda,suratın sivilcelerle dolduğunda,kemoterapi aldıktan hemen sonra kirpiklerin ve saçların tamamen yokolduğunda,kilo aldığında.. tümünde seni hala beğenen,hala hiç karşılıksız seven tek erkektir.
o,büyüsü asla bozulmayacak ve uzaklarda bile olsa kahramanlıklarını asla unutmayacağın tek kişidir.
bazen kızsanda laf söyletmeyeceklerin listesinde ilk sıradakilerdendir.
birtek o ilk gerçek üstad,ilk gerçek sevgilidir.
