orta yaşlı genç olmama ve uzun süre yememe rağmen bi daha tezahüratları ile istediğim şeydir.
dadından yenmez denildiği gibi.
belkide bu bende artan sinir katsayılarımın boşalma arayışıdır . olamazmı .
ilkinde babanın otoritesini sarsar, evladın gözünde babanın yeri farklılaşır. şayet dayak süreklilik arzederse zamanla insanın canı çekiyor yav. babadan dayak yenmediği zamanlarda bir eksiklik hissediliyor.
... dan sonra annenin banyoya sokup bi güzel banyoda bir çırpar ve doğru temiz pak bir şekilde uyursunuz. yaralanmış samuraylar gibi.
genelde bu dayaklar pazar günleri akşam yemeğinden sonra olur. veled şımarmıştır ve baba gazete okumaya dalmıştır. veled ikide bir gazetenin orta yerine eliyle vurur tekme atar. baba dayanamaz ve iki tane de o atar.
çocuk bi araba kaltığında çıkardığı sese benzeye.
+eeeeeeeeeeennnn eeeeeeeeennnnnneeeeee deyü zırlar.
babaya içten gelen bi uyarı ile evlada nakşedilmiş sonra babanın 'keşke vurmasaydım' dediği, evlada yıllar sonra 'iyiki vurmus' dedirten ve olması gereken bi hareket..
Aşağıda ki yazı tamamen gerçek olup şu an yaşayan bir dostumun düşüncelerini dillendirmektedir.
.............................
Ellerin dert görmesin baba,
Hatırlar mısın birgün ben okulu bırakıyorum demiştim de,
bizim 7 dönüm bahçemizi, bana 7 kere tur attırmıştın elindeki çalı sopası ile
Ellerin dert görmesin baba...
Keşke keşke Biraz daha sağlam vursaymışsın da O senin değiminle eşşeklikleri yapmayaymışım.
Gençtim özgürdüm, yeni fikirlerim vardı Dünyayı feth edecektim.
Doğrularımla dünyayı değiştirecektim.
Ama bir adım ötesini görememişim.
Anlattın bana doğrularını, anlamadım.
18 yaşındakı çaylak halimle Kırkında olan sana hava attım.
Kızdın bana takmadım seni, salladım gitti söylediklerini.
olmadı Dövdün beni, dövdün...
Görüyordum çok kere ben ağlıyorken senin gözlerindeki yaşı sakladığını.
Görüyordum bana dayak attıktan sonra yanından geçtiğin duvarı, kahretsin! diye ağlarken
yumrukladığını.
Biliyordum, dayak yediğim akşamlar, sofraya inmediğimde sofrada bir lokmanın dahi boğazından geçmediğini.
Kızgınım sana baba...
Çoook kızgınım, sağlam dayak atamamışsın bana.
Bak... 40 ına geldim hala yük oluyorum sana...
işsizim, evimin kirasını ödüyorsun,
Evimin alışverişlerini yapıyorsun.
Babam yalvarırım beni bi daha döv... Belki bu saatten sonra akıllanırım.
...............................
Doğru nedir ? Nerden bakmalı ? Nasıl yorumlamalı?
Yorumsuz...
tek tip değildir. her babanın elinin ayarı farklıdır. kimileri hatırlayıp güler kimileri hatırlayıp kızar.
hiç yememekten iyidir, en azından babayla kollektif bir çalışma yapma şansı tanır, her ne kadar pasif kalan taraf olsanda. sıkıysa aktif ol.
eminim çok büyük bir acıdır. hiç babadan dayak yemeyen bir insan olarak acısını tahmin edemiyorum ama dayaktan daha fazla acı verenini biliyorum.
(bkz: döv ama küfretme baba)
çözüm dayak olmamalıdır. baba dayak atarken aşağılayıcı sözlerde sarfeder. bu bu durum çocuğun ya da gencin
psikolojisini bozar. onlar için baba para vermekten başka işe yaramaz.
bir çocuğun babasına duyduğu sevgi ve güveni bir anda yıkmaya yarayan eylemdir. bir daha o çocuk babasına eski güvenini yakalayamayacak, aralarına hep bir mesafe koyacak ve bu olayı ömrü boyunca unutmayacaktır.
charles bukowski 'nin babasının kendisini fena halde dövmesinden sonra hissettikleri aynen şöyledir:
''Banyodan çıktığını duydum. Banyonun kapısını kapattı. Duvarlar harikuladeydi, küvet harikuladeydi, lavabo ve duş perdeleri, hatta tuvalet bile harikuladeydi. Babam gitmişti.''
"neden halkın ruh sağlığı bu kadar bozuk? neden her meseleyi şiddete başvurarak halletmeye eğilimli?"
sorularına verilecek cevaplardan biri. ama bunu bile madalya gibi onurla, şerefle taşıyabilecek insanları yetiştiren bir halkız. şuna bak be. "ben çok çektim çocuğuma atmam" demiyor, "dövüyorsa vardır bir bildiği" diyor, yani "ben de keyfimce döverim çocuğum olduğumda, bana el kalkmaz nasılsa" demek istiyor. onu kabul edebilen bunu da kabul etsin: (bkz: kızına tecavüz eden baba)
o artık kahramanınız değildir sıradan biri haline gelmiştir hatta bu durum sıklaşarak ve şiddetlenerek devam ederse o sıradan kişi yavaş yavaş düşmanınız halinede gelebilir.yani büyü bozulur kısaca ''babam'' iken baba olur işte.
