Ne desem boş..
Kanım çekildi sanki. Yemin ederim çok şey diyesim var ama diyecek tek kelime bulamıyorum.
--spoiler--
Küçük kızım ve eşim muhtemelen ilk deprem anında yaşamını yitirmişlerdi. Büyük kızım Elif Eylül’de yaşam belirtisi olabileceği düşünüldü, ancak o da yaşamıyordu. Kırık ya da yaralanma yoktu. Elinde annesinin telefonu vardı. Deprem gecesi ve sonrasında 112’yi defalarca aramış. Depremden bir saat sonra önce annemi sonra da beni aramış.
Bana enkaz altından fotoğraf atmış. Gönderdiği ses kaydı ve mesajda “Baba bak galiba ben de öleceğim, deprem oldu, enkazdayız, annemin telefonunu buldum ama onlara ulaşamıyorum, buraya acil ambulans yollatır mısın?” demiş.
Ancak telefon çekmediği için mesajlar gönderilememiş. En son ikinci gün 13.41’de mesaj atmış ve sonra muhtemelen şarjı bitmiş.
--spoiler--
Enkaz altında hayatını kaybeden kız çocuğundan geriye kalan ses kayıtları:
Baba Hatay'da deprem oldu.
Şu an enkazın altındayım.
Baba annemlere ulaşamıyorum.
Galiba ben de öleceğim.
Hiç kimse yardım etmiyor.
Çok kötüyüm.
Mesajlarım sana gelmiyor.
Baba....
enkazda ölen kızının elini bırakmayan abimizden sonra, hissettiğim empati duygusunu uzun süre atamayacağım bir başka unsur oldu depremle ilgili. o babanın çaresizliğini, hissettiklerini düşünmek bile beni mahvediyor, o adamın halini düşünemiyorum. bir çocuk için baba, kurtarıcıdır, kahramandır. bir baba için, çocuğunun "baba ben galiba öleceğim" demesi nasıl kahreder insanı düşünmesi bile beni diri diri toprağa gömüyor. allah sabır versin o abimize, allah cennetinde kavuştursun.
edit: ayrıca tüm gsm şirketlerine yüklü tazminat davalarının açılması, bu şirketlerin sürüm sürüm süründürülmesi gerekiyor. istisnasız her felakette tüm iletişim kopuyor. dar günde çalışmayan operatörü ben ne yapayım? o kadar para almayı, "dağda taşta full çekiyoruz" diye artistlik yapmayı biliyorlar.
