“Aşkın tam bir tarifi yapılamaz. Şiir de böyledir. Yapılmış ve yapılacak tariflerden her biri, denizden alınmış bir kova suya benzer. Hiç şüphesiz bu, deniz suyudur, fakat deniz değildir. Aşkı denize, tarifi de kovaya benzetirseniz elde edilen şey, aşkın bir halini izahtan ibaret kalır. Enginsiz, kıyısız, renksiz, dalgasız, derinliksiz bir izah…”
ne kaba sığar nede tencereye. içine ne atacağınızı bilemezsiniz,
şu kadar şeker koysam tatlanır mı ? diyemezsiniz, ya tatlıdır yada acı. tadına bakamazsınız,
o size tadını bırakır zaten, doyamazsınız ona, ne kadar yeseniz de aç gözlü küçük çocuklar gibi sarılırsınız ona,
bazen ateşte fazla bırakırsınız yanar, bazen de erken alırsınız ocaktan çiğ kalır,
tam olarak damağanıza göre yapmak zordur bir tarifi olmadığı için, tarifi olmasa bile
içine atmanız gerekenler bellidir.
sevgi, bağlılık, sadakat, tutku, saygı, dürüstlük ve canınız...
belki az geldi gözünüze ama ana malzemeleri bunlardır, gerisi
baharattır, yemeğin asıl tadını onlar verir, küçük detaylar belirler
hayattaki güzellikleri, kavganın en can alıcı noktasında söylediğiniz
komik bir şey bazen siler o tüm kızgınlığı yada bazen bir bakış...
ama bilen yoktur tarifini zaten biliyorum diyende yalan söyler, tek gerçeği vardır
fedakarlık yoksa o da yoktur...
