Bireyin hayal kırıklığına bir daha kapılmak istemediği için tercih etmeye çalıştığı bir savunma mekanizmasıdır. Burdaki asıl hedef yara almamak ve mutsuz olmamaktır. Bu gibi durumlarda birey kendini yeniledikten sonra aşka hazır olabileceğini düşünür.not:ben değil bir birey.
son günlerde yaptığım tek şey. her gördüğüm, konuştuğumda ona doğru bir adım daha yaklaştığımı hissettiğimden mümkün olduğunda kaçmaya çalışıyorum fakat derler ya insanın korktuğu şey başına gelirmiş misali ben kaçtıkça, istenildiği taktirde bir araya gelmeyecek ihtimaller silsilesi ben kaçışta olduğum için inadına onu karşıma çıkarıyor bir şekilde ve kaçtığımı, uzaklaştığımı sandığım her an, fiziksel olmasa bile içten içe ona yaklaşıyorum galiba yoksa içten içe büyüyen korkunun başka bir anlamı yok.
bazen mecbur kalırsınız, geceniz gündüzünüz onu düşünmekle geçer ama o bunu haketmemektedir. zaten böyle de üzgünken kaçmalı daha büyük üzüntüler gelmeden.
eğer bir aşk bir adamın ruhunu çalmışsa vakti zamanında,
o adam artık yaşayan bir ölüyse şayet ve ardında iki hayatı söndürmüşse eğer tövbelidir aşka.
tövbeliyim aşka,
sol yanımı da rezerve ettim ki kimseler gelemesin, kimseler dokunamasın.. yeni hayatların, solmamış karanfillerin kibrit suyu olmayım.
kalbin ellerimde... sanki camdan yapılmış gibi... kırılacak gibi, yokolacak gibi... adım atmaya korkuyorum o ellerimdeyken. sana geri vermek istiyorum kalbini ama ellerini öyle sıkı kapatmışsın ki...
''aşktan kaçma'' desende, bunca can kırığından sonra, bunca aşktan ve acıdan sonra, senin masum bakışların, masum sevgin bana korku veriyor... yosun gözlüm... ben senden değil, aşktan kaçıyorum, öylesine korkuyorum ki...
kocaman bir kalbiniz varsa herkese yetecek, tüm kalbinizle sevmişseniz ve sevginizi tüm sevdiklerinize göstermişseniz yıllar boyunca ve sonra sıkça üzülmüşseniz, bolca ağlamışsanız sevdikleriniz için kocaman gülümseyen gözlerinizi saklamaya başlarsınız tekrar birisinin size aşık olmaması ve sizin de tekrar aşık olmamanız için...
bencilik değildir bu zira siz sadece kendinizi düşünmezsiniz, tekrar aynı acıyı kimsenin çekmesini istemediğinizdendir aşkın yoluna tekrar düşmeyi istememek...
bir aşk sizi tekrar terkettiğinde bu da geçecek dersiniz, hayat yeniden başlayacak...
kimseye belli etmezsiniz acınızı uzun süre çünkü kim bilebilir ki kalbinizdeki acıyı sizden başka ve kim hissedebilir içinize akıttığınız gözyaşlarınızı...
ağlarsınız ağlarsınız ve alışırsınız,
özlemler susar, kelimeler susar, hayat susar, zaman susar...
gözlerinizi yumarsınız hayata,
sonra bir gün tekrar açarsınız,
ama herşey eskisi gibi değildir,
artık gülümseyişleriniz kırılgandır,
gözleriniz eskisi gibi parlamıyordur,
hayat akıyordur işte,
aynadaki siz gitgide farklılaşıyordur
ve hergün bir parçanız eksik tekrar ve tekrar tutunmaya çalıyorsunuzdur,
suratınızda yarı buruk gülümsemenizle hoşgeldin hayat dersiniz uzun zaman sonra yeniden...
aşkı bulamamaktır aslında, çok yorulmanın belirtisidir. Sırf biri olsun diye birileriyle birlikte olmamaktır aşktan kaçmak aslında tüm sevda yüklerini yüklenip bir köşede sessizce beklemektir.
mikroplardan korunup hasta olmamak için steril bir laboratuvara kapanmak gibidir. hastalıklardan uzak ama bir o kadar da tatsız bir hayatı yaşamaktır. peki neden kaçar aşktan insan ?
aşktan kaçmanın en başlıca sebebi, daha önce yaşanan kötü bir tecrübedir genelde. biri çok sevmiştir, şarkıda dediği gibi biri o kadar çok sevmemiştir, dolayısıyla da birinin canı çok yanmıştır. bir daha böyle bir acı yaşamamak için aşka kapıyı kapatır.
günümüz dünyasında gittikçe artan bir sebep de hani ıssız adam filminde çoğumuzun taşşak geçtiği o bencillik. evet günümüz insanı bencillik sınırında bir özgürlük anlayışına sahip. artık kolay kolay kimse, kimse için kendi alışkanlıklarından, yaşantısından, özgürlüğünden vazgeçmek istemiyor. hem masallardaki, filmlerdeki gibi büyük aşklar yaşamak istiyoruz hem de bunun için hiç bir bedel ödemek istemiyoruz.
aşk istiyoruz, gelsin mutlu etsin ,uçursun bizi. ama bunları yaparken bizim rutinimize dokunmasın istiyoruz. alışkanlıklarımıza bulaşmasın, bizi değiştirmesin istiyoruz.
oysa ki aşk doğadaki belki de en değiştirici kavram. geldiği yeri, dokunduğu insanı bir başka hallere sokuyor. daha önce olmadığı bir insana çevirip, daha önce hiç yapmadığı şeyleri yaptırıyor. ve bir zaman sonra korkutuyor bizi bu. aşktan veya aşık olduğumuz insandan çok kendimizden korkuyoruz, geçirdiğimiz değişimden korkuyoruz.
ve gün geliyor bu korkuyla baş edemeyip yine o bildiğimiz insana, mutsuz ama güvenli,tanıdık insana dönüşmek için aşka da aşık olduğumuz insana da sırtımızı dönüp kaçıyoruz.
Gidişinden bir gün sonrasıydı. Tam duş almaya başlamıştım ki sol omuzumun biraz altında bir yanma hissettim. Sonra biraz daha altında, etrafında ve sonra tüm sırtımda. Bir gün öncesinin izleri tüm sırtımı kaplamıştı. Suyun sıcaklık derecesini yükseltip acı-haz karışımı bir duygu yakalamayı başardım. Sırtım sıcak suyun etkisiyle yanarken, sızlayan her nokta ikimizi canlandırıyordu zihnimde.
Mutluydum! 'Hissedebiliyorum' dedim kendi kendime. Nasıl bir duygu olduğunu bilemezsin. Oysa seni çok az tanıyordum. iki gün bende kalmıştın ve iki sex hastası gibi saatlerce sevişmiştik. Adı yoktu aramızda olan şeyin. Bir kalıba sokmamıştık. Sadece birbirimizi istemiş ve sorgulamamıştık hiçbir şeyi.
Şeytan önümüzde secde ederken iki kelime döküldü dudaklarından; 'seni seviyorum'. Büzülüp kalmış olan zaman, kırılıp yeniden can buldu. 'Yeniden yarat beni' dedin daha sonra. Kendinde hiç olandan Tanrı olmasını istiyordun. O an bir kez daha nefret ettim kendimden.
Güneşin ilk gölgeleri yüzüne düşerken, sessizce gözlerine bakıyordum. Çok güzeldin. Dokunmuştum bir kez sana ve geri alamazdım. Masumiyetin ağır gelmişti bana. Taşımaya gücüm yoktu. Biz olmamalıydı, olamazdı. Evet senden gitmeye o an karar vermiştim. Canının yanacağını biliyordum ve sen canımın ne kadar yandığını asla bilemezsin.
Kaçtığımı düşüneceksin her zaman ve korkak diyeceksin benim için. Aşktan kaçan bir aptalım senin için biliyorum. Hani demiştim ya sana; 'bazen kelimeler hiçbir şey anlatmaya yetmez'. işte şu an böyle hissediyorum.
aşık olduğunda hep incinenin hayat felsefesi, gel gör ki ne kadar kaçılsada her defasında teslim edilir yürek bir başka sevdaya, kısa sevgiler yaşanır merhabalar ile elvedalar arasında, ne kadar kaçılsa o kadar kovalar aşk ne zaman yakalansa sobadaki köz gibi yakar yüreği. aşkmı kaçar, senmi korkarsın bilemezsin.
sizi seviyordur. hemde çok seviyordur. sizde onu seviyorsunuzdur. o 19 sizde 31 yaşındaysanız bu aşktan kaçmak zorunda kalırsınız. işte böyle bir şeydir aşktan kaçmak.
