Behzat amirimin de dediği gibi unutmak kelimesi undan cikmis. Bir kişiyi tam olarak unuyamazmissin. Sadece o kişiye dair hatirladigin şeyler zamanla tek tek parcalanip kalbinin en ücra köşesine postalanirmis. Sonra onu unuttuğunu unuturmussun. iste şimdi sictin. Bu sefer her şeyi daha net hatirlarmissin..
bir zamanlar asla geçmeyeceğini düşündüğüm. bu başlığın ilk entry sini girdiğimde öyle büyük bir acı yaşıyordum ki... önceleri herkese derdimi anlatırsam, paylaşırsam eğer acım biter sandım. kopar içimden, kalbimden... sonra yavaş yavaş o da çare olmadı. baktım ki insanlar olur olmaz yorumlar yapıyor acım daha da katlanıyor. geceyarısı gözyaşları içinde uyandığımda annemin koynuna sığındım. sanki tek çarem oydu. ilacım oydu. çünkü biliyordum ondan başka hiç kimse beni o kadar sevemezdi. herkes zamanın bu acının tek ilacı olduğunu söylüyordu ama zaman bir türlü geçmiyordu. sonra ben bile anlayamadan zaman geçiverdi. acım küllendi. aşk sandığım şeyin öyle olmadığını anladım. boşluktan, yanlış zamandan, yanılgıdan ibaret olduğunu ve yaşadığım şeyin aşktan çok "tutku" dan ibaret olduğunu anladım. geçiyor canlarım. aşk acısı da, geçmez sandığınız zaman da geçiyor.
Bilimsel verilere göre sadece 12 dakikaymış. Gerisi bizim kuruntumuzmuş. Hani bilmiyorum ama bence aşk acısı içten içe yaşanmalı. Yoksa etrafınız sürekli size tavsiye vermek isteyenlerle dolacak siz de bunalacaksınız her kes size onu hatırlatacak. Boşver daha gençsin hayatının en güzel yıllarını götü boklu birini özleyerek geçiremezsin. O kadar özel olsaydı bırakıp gitmezdi zaten. Tamam sev ama kendini daha çok sev kimsenin seni üzmeye hakkı yok bunu unutma. En önemlisi hayatını yaşa.
bir aralar imkansızdır dediğim ama 1 haftadır kesinlikle bittiğine inandığımdır. nasıl ortaya çıktığını farkedersiniz? sizi önemsediğini farkettiğiniz an. yani bir söz var: size ihtiyacı olmadığını bildiğinizden sefersiniz. öteki türlü bir açığını yakaladığınızda sizi unutmadığının artık siz özgürsünüzdür. gözünüz aydın!
