Duvara karşı filminde sibel'in birol ünel'i cezaevinde ziyaret ettiği sahne, ve yine sibelin bileklerini kesip ardından da abisinden kaçtığı o sahne insanın ruh halinin ortasına direk diker.
kemal sunal'ın kör çiçekli kızla olan hikâyesini anlatan film "en büyük şaban" adlı filmdir. o filmdeki pek çok sahne duygusaldır ve insanı sarsar.
kemal sunal deyince aklıma geldi. ilki çöpçüler kralı filminde ayşen gruda evlenme teklif edince kemal sunal sevinçten el arabasıyla mahalleyi turlar ve sonrasında bütün sokakları temizleyip çiçek gibi yapar. ikincisi ortadirek şaban filminde kemal sunal bahar karakterine aşıktır. birgün onu bisikletiyle evden alıp işe götürmek ister. bisikletiyle bahar'ı götürürken deniz kenarında, nereden haber alıp geldiyse artık, bahar'ın sevgilisi erkan gelir. şaban ile atışır, sonra onu sırtlayıp denize atar. nihayetinde bahar'ı alıp arabaya atlar ve oradan uzaklaşırken şaban'ın bisikletini ezerek geçer. işte o bisikletin ezilişi en hüzünlü sahnelerdendir. hayalleri, kalbi, saf duyguları ve derin aşkı, hepsi ezilmiştir.
person of interest 4. sezon final sahnesidir. yahu o kadar duygusal-romantik filmler izlemişimdir, hiç birinde ağlamadım. zaten öyle kolay kolay duygulanmam; ama nasıl olduysa bu sahnede resmen ağladım ya la ben. bir de 'welcome to the machine' girince devreler koptu iyice, tutamadım kendimi. iki yapay zekanın savaşını anlatan bir bilim kurgu dizisinde ağlayabileceğim doğrusu hiç aklıma gelmezdi...
Bullet filiminde butchın finalde kurşunlanmasıdır, başındaki bereyi çıkarması, ağzındaki sakızı atması ve son olarak kasetçalarını duvara fırlatıp kırmasıdır ve ardından son sözü söyler tank: bunu uzu zamandır bekliyorum butch.
Ve tek kurşunda ölür, ölümden kaçmamasıda etkiliyecidir zira kaçabilme imkanı varken kaçmaz.
