Yukarıya doğru gözleri dikmek ile epey yol alınır. Ancak en güzeli bir şey ısırmak ile yapılır.
Zaten en alakasız yerde patlayacak bir istek olduğundan çok da zorlamamak lazım.
boğazda kocaman bir yımrıh oluşmasına sebep olacak eylemdir. yutkunayım dersin o tükürük inmez aşağı burnunun direği sızlar ağzından burnundan baloncuklar çıkar suratın pancar gibi olur.
bu kadar sıkıntıya ve rezilliğe katlanana kadar sal gitsin lan.
işe ilk başladığım dönemler iş arkadaşım ve alttaki büroda çalışan kız sohbet ederken başıma geliyordu. Benim de ucunda in yaşayıp da hala irin sızan yaralarımdan bahsediyorlardı. Eh yanlarında hüngür hüngür ağlayamayacapım için bastırırdım. Haberleri yoktu, olmadı.
güçlü durmak zorunda kalan bir ağabey olmak ve kız kardeşini kollamaya çalışırken hayata karşı dimdik durmaya çalışmak esnasında sürekli gizlenmesi icap eden bir hareket.
başta öz babam olmak üzere dünyadaki tüm vahşilere karşı koyabilmek için alışkanlık haline getirdiğim eylem. bir omuz bulduğumda çocuk gibi hıçkırarak ağlama sebebim de bu birikmişlik sanırım...
aslında iyi bir şey yapılmayandır. eğer ağlama isteğiniz varsa ağlayın derim. ağlamak rahatlatacaksa ağlayın niye ki. tabii bu, ağlamanın iyi bir şey olup olmadığının dışında bir bağlamda söylüyorum. hem iyi hem kötü yani. bu ağlama, ulu orta yerde olmayacaksa ki böyle olmalı zaten, bastırılmaması gereken duygular. başkasına zarar vermeyecek bir eyleminiz, sizi rahatlatıyorsa sonuna kadar gidin. rahat olmak, rahatlık kadar güzel bir şey yok.
kulaklarında büyük bir uğultuyu duyumsamayla başlar. içinizde bir şeyler birbirlerine çarpa çarpa dalgalanır, köpürür ve bu büyük bir uğultu olarak kulaklarınıza çınlar. giderek artar, artar ve geçmesini beklersiniz.
