"şimdi saat sensizliğin ertesi
yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
avutulmuş çocuklar çoktan sustu
bir ben kaldım tenhasında gecenin
avutulmamış bir ben... "
ahmet kaya'nın yorumuyla da iyice mükemmelleşen bir yusuf hayaloğlu şiiridir.
ayrılık sonrası dinlenince gerçekten gözlere ağlamayı öğreten şarkı.
şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim
ki bu yaşlar
utangaç boynunun kolyesi olsun
bu da benden sana
ayrılığın hediyesi olsun....
gerçekten sevdiğiniz, değer verdiğiniz biriyse; gözyaşı, uykusuz geceler, iştahsızlık, devamlı yalnız kalma isteği, acıklı şarkılar dinleme, hayalkırıklığı, umutsuzluk, umursamazlık...
açılan kalbin yarasını temizlemek için kullanmak gerekir gözyaşını. bir nevi pansuman temiz kalması için diğer aşklara. ipin rengi de önemsizdir aslında. nasıl olsa kimse farketmeyecektir. her gün bir dikiş atılır kalbe, vericeği acıyı bildiğiniz halde günleri kovalarsınız dikişlerle taa ki en son dikişi atana kadar. bu son dikişle o'na da son vermiş olursunuz zaten. geriye kalan biraz kalbi dinlendirmek olur.
uzun bir süre sizi depresyon denen illetin misafir edeceğinin habercisi olan hediyelerdir. bu hediyelerin başında size sürekli "o"nu hatırlatacak olan bilimum şarkılar, kokular ve tabiki eşyalar gelir.
şimdi saat sensizliğin ertesi
yıldız dolmuş gökyüzü ay-aydın
avutulmuş çocuklar çoktan sustu
bir ben kaldım tenhasında gecenin
avutulmamış bir ben...
şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim
ki bu yaşlar
utangaç boynunun kolyesi olsun
bu da benden sana
ayrılığın hediyesi olsun
soytarılık etmeden güldürebilmek seni
ekmek çalmadan doyurabilmek
ve haksızlık etmeden doğan güneşe
bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi
mülteci isteklerim oldu ara sıra, biliyorsun..
şimdi iyi niyetlerimi
bir bir yargılayıp asıyorum
bu son olsun be..bu son olsun!
bu da benim sana
ayrılırken mazeretim olsun!
şimdi saat yokluğunun belası
sensiz gelen sabaha günaydın!
işi-gücü olanlar çoktan gitti
bir ben kaldım voltasında sensizliğin
hiç uyumamış bir ben...
şimdi dişlerimi sıkıp
dudaklarıma kanamayı öğrettim
ki bu kızıl damlalar
körpe yanağında bir veda busesi olsun
bu da benden sana
heba edilmiş bir aşkın
son nefesi olsun...
kafamı duvara vurmadan
tanıyabilmek seni
beyninin içindekileri anlayabilmek
ve yitirmeden, yüzündeki anlık tebessümü
bütün saatleri öylece durdurabilmek için
çıldırasıya paraladım kendimi
lanet olsun!
artık sigarayı üç pakete çıkardım günde
olsun be! ne olacaksa olsun!
bu da benim sana
ayrılırken şikayetim olsun
'bu son olsun, bu son olsun'
dizelerini söylerken içimden sanki bir yıldız kayıyor gibi hissederim her dinlediğimde.
bir şeylerin son olması, sona ermesi hep hüzünlüdür, çok sevmediğiniz bir arkadaşınız bile olsa gitmesi az da olsa bi anlık hüzün vermesi gibi..
sevmek, alışmak ve kaybetmek hep hüzünlüdür hep..
