ilkkan bunu fakirlikten dolayı ersoyun evden ayrılma ihtimaline binaen ifade ediyor. beni biraz düşündürdü izlerken. aslında birinden bağımsız olarak, yoksulluk ve sefalet içindeyken de aynı durum farklı yönden geçerli oluyor. dünya nimetlerinden, paradan, imkanlardan ayrı olmak veya ayrı kalmak zorunda olmak, ayrı yani uzak olduğun şeylerle düşüncede-fikirde-hissiyatta hep beraber kılıyor seni.
yani neyden ayrı ve uzaksan onunla beraber oluyorsun ister istemez. hayatından, kalbinden, ruhundan, beyninden çıkartamıyorsun onu. beraber olduğunda veya bir şeye kavuştuğunda bu sana onunla beraberlik hissi veya farkındalığı kazandırmıyor her zaman. mesela sağlık ve boş vakit gibi. ayrı değilsin ama onunla beraber de olamıyorsun her an. neyse eyyorlamam bu kadardı.
