"gitme hep burada kal. bizimle kal bu kıyıda." şeklinde gidenlerin ardından haykıramayışları bastıran güzide bir parça. afşar timuçin in dehası ile melodinin aslının buluşması.
ayrılıklarda söylenen hiçbir türkü yaz türküsü olamaz. ayrılıklar üşütür sizi, asla ısınamazsınız. ayrılığın; delice seven her yürek bilir ölümden beter olduğunu... ve o yüzden tekrar sevmek istemez aynı ayrılık acısını yaşamak korkusundan dolayı; türkü de söylemek, türkü de dinlemek istemez... hatta özlememek için; yeniden sevmeye engel olamayacağını bildiğinden dolayı her daim kaçar sevgilerden, sevgililerden, sevdiklerinden...
sevgi güzeldir ama acısını göze almak yeniden ve yine yine yeniden akılcı bir bireyin işi değildir. ayrılık değil de korkaklık sevdaya dahil gibime geliyor artık yaşadığım onca eziyetten sonra. en çok da kendime ettiğim eziyetlerden sonra.
Gözlerine bakar ağlar
Bu son şarkı
Son umut
Gitme hep burada kal
Benimle kal bu kıyıda *
Her yanına dokundum bakışının
Her yerini tanıdım göklerinin
Gün boyu sende uçtum
Dinlendim dallarında
Atlılar gibi yoruldum yanında
Uyudum
Ölür kıyı, ölür yazlar
Alır götürür karakış
Her bahar her umuda zorunlu mu ?
Neden yolcusun bu kadar
Gideceksen
Al götür umudumu
Al götür sonuna kadar *
gitme hep burada kal
benimle kal bu kıyıda
her yanına dokundum bakışının
her yerini tanıdım göklerinin
gün boyu sende uçtum
dinlendim dallarında
atlılar gibi yoruldum yanında
uyudum
ölür kıyı, ölür yazlar
alır götürür karakış
her bahar her umuda zorunlu mu
neden yolcusun bu kadar
gideceksen
al götür umudumu
al götür sonuna kadar
