91 saat aç, susuz, çaresiz kalmasına
Bulununca konuşacak dermanı olmamasına
Enkazdan çıkarılınca anne diyerek etrafa bakmasına
Annesinin cansız bedenine ulaşılmasına
Ambulansta götürülürken köfte ekmek arzulamasına
tesadüf eseri kurtulan insanlar yerine ekonomiyi, işsizliği, paypal yasağını, deprem önlemlerini, vergilerin nereye gittiğini, dış politikada neden kuzey kore olarak lanse edildiğimizi tartışmalıyız.
öğrenilmiş çaresizlik yazarlarıdır.
17 ağustos 1999'da yıkılan istanbul'un belediye başkanını cumhurbaşkanlığına kadar yükseltip ülkenin tek yetkilisi yaptık.
20 yılda bir arpa boyu yol gidilmedi.
bu kafayla daha çok ağlarız biz.
bu arada deprem paraları nerede?
Hastaneden ayağı çıplak çıktığı fotoyu gördüm. Annesi olsaydı ayağında çorap olurdu diye düşündüm. Kaç yaşında adamım gözümden yaş geldi. Hayatını kaybeden bir kız çocuğu daha vardı. ipek.. Nedense aklimdan çıkmıyorlar bir türlü. Abi ben şunu anladım ki çocuklara dayanamıyorum. Allah benim canımı alsaydı da şu çocuklara bir şey olmasaydı kabul ederdim. Bu binalar ihmaller yüzünden çöktü. Bu hayatlar boş yere bitti. Annesiz babasız evlatsiz kalıp da yaşayan insanlar sizce gerçekten yaşıyor mudur? Ben televizyondan izlediğim halde bu acıya dayanamazken onlar şimdi ne haldeler? Herkes unutacak ama onlar ömür boyu bugün bıraktığımız duygularla yaşayacaklar. Bunu dusununce boğazımda bir yumru oluşuyor arkadaş. Atamıyorum içimden.
Bu gece yine aklıma gelmişti ayda. Oğlumu uyutuyordum yanına yatmıştım. "Ayda ne yapacak? Şimdi diye düşündüm. Anneannesi, teyzesi, dedeleri hepsi toplanıp onunla yaşasa ama ne olacak ki annesinin boşluğunu nasıl doldurabilirler? Bunlar geçti aklımdan.
Zamanla daha mı kötü olur alışır mı?
Milyarlar bağışlasalar içindeki o boşluk dolar mı? Dolmaz.
Dualarim hep ayda ile olacak.
Ben de bu tür bir başlık açmayı düşünüyordum ama sadece yazarlara değil, tüm türkiye ve “köfteci x olarak, ayda’ya köfte gönderdik” diyen firmalara, insanlara seslenmek lazım.
Şu fotoğrafa bakın... adamın çocuğunu taşıyacqk takati yok, çocuğun ayağında ne çorap var ne ayakkabı var. Çocuk enkazın altından çıktıktan sonra köfte gönderenler (tek bir kereye mahsustu o da), artık ayda bizim de çocuğumuz diyenler nerde? izmir’e yardıma gidiyoruz, türklüüükk, yardım, göçüğün binaların olduğu yerdeyiz, ses geliyor, inş kurtulur ve sonra güzel bir hayatı olur kurtulan insanın, diyenler nerde? Hepiniz şovunuzu yaptınız, beğeninizi aldınız, alkışınızı aldınız çekildiniz kenara. Sonra sizi herhangi bir konuda eleştirince biz suçlu oluyoruz ama hepiniz aynı boksunuz ve iğrençsiniz. Umarım bu tür şeyler sizin başınıza gelmez. Umarım.
