kıçını yırtsan böyle kadro daha toplanamaz denilen filmlerden biri.
kemal sunal bir yana (o ayrı bir olay zaten) bu filmde sadece figüranlar bile insanın kopması için kafidir; otobüsteki sakallı, kokuşmuş torba taşıyan amca, sürekli dedikodu yapan kaynana, fonda çiki çiki baba, "trafik polisi, çökün!" diyen muavin ve anında çöken ayakta giden yolcular, at yarışında heyecandan soyunan vatandaş, heyecandan biletini yiyen adam, kahvede elindeki simidin nizayi tarafından alınmasını bile farkedemeyen kişi, niyazi'nin cadoloz kaynanası rolündeki kopmalık, yarılmalık teyze ve onun surat ifadesi, tülbenti, kıyafeti, martılar, mahalle esnafı; odunları sulayan oduncu, kediyi kesmeye çalışan kasap, çift fiyatlı manav dükkanı vs. vs.
her sahnesi ağız dolusu gülmek için. hele o, imitasyon otobüsteki kaynana taklitçisi kel ve şişman adam yok mu? senelerdir gülüyorum, hala bıkmadım, hala gülmekten ölüyorum. aklıma geldikçe kendimi tutamıyorum.
çekilmiyor artık böyle filmler, yok efendim, yok.
dersiniz ki, şimdi teknoloji ilerledi, imkanlar geniş, para daha çok ayrılıyor bu tür şeylere. hani nerde? para var ama ilham yok, yaratıcılık, oyuncu yok, espri yok.
o zamanlar para ve imkanlar kısıtlıymış ancak aradaki kalite farkına bir bakın lütfen. şaka gibi.
bence günümüzün senaristleri, yönetmenleri, yapımcıları ve oyuncuları da "çiki çiki baba" dinleyip gaza gelmeli.
not: bu filmleri izledikten sonra günümüz tv kanallarını, dizilerini, programlarını izlememeniz tavsiye olunur. şiddetli kalite düşüşü ani baş dönmesine ve mide bulantısına sebebiyet verir, alışamazsınız.
