Aklı başında, düşünebilen, zor zamanlarında bir sığınma ihtiyacı hissetmeyen, kendini kandırmaktan zevk almayan, hayaletlerin neden gerçek olamayacaklarını bilen bir insan olduğumdan ateistim.
Her akıl yaratıldığını, bir yaratan olduğunu bilebilecek durumda. Bunlar da biliyor. Ama bunlarda öyle bir benlik, gurur, azamet var ki kendilerini yaratan Allah'ı tanımayıp kendilerini yüceltiyorlar.
gene hangi arap masalıyla kim neyi ispatlıyor diye baktım bakmaz olaydım. kabile hayatı yaşayan arapların arasında geçen muhabbetten adam ateizmi çökerti ya la.
neyse efendim, benim için zorlu bir süreç oldu çünkü dindardım. sonuçta din zehri beni ele geçirmişti ve kendi çabamla acı çeke çeke bu zehri attım.
benim şansızlığım bana yardım edecek ateist bir abi olmamasıydı o yüzden mecbur kitaplara sığındım.
ayrıca kuran kursunda gizlice materyalist kitaplar okuduğumu bilirim ben.
çok acılar çektim şimdi anlattırıp duygulandırmayın beni şapşikler.
paragraf paragraf yazi yazip, yaziya "acik ve net ispatliyor" diye baslamak nedir ben de onu anlamiyorum. Din yanlislanamaz ya da dogrulanamaz, Bir inanctir sadece. Ispat olmaz.
Cogu ateist icin, inanmiyorum bence yok demek yeterlidir. Bu kadar basit. Kolay degil, fakat basit.
Tebbet Suresi Meali ve devamını da okuyup sorularıma cevap verirseniz sevinirim.
1. Ebu Leheb'in elleri kurusun... Kurudu da!
2. Ne zenginliği ve ne de kazandığı ona fayda vermedi!
3. Alevli bir ateşe maruz kalacaktır (o)!
4. Onun karısı da... Odun hamalı olarak!
5. Boynunda hurma lifinden bir ip olduğu hâlde!"
Soruyorum o zamanlarda kendilerini Müslüman gösterip aslında müslüman olmayan münafıklar vardı. Ebu leheb Peygamber'imizi (s.a.v) ve bu ayetin doğru olmadığını iddia ederek Müslümanmış gibi görünebilir di neden görünmedi? Eğer yalanda da olsa iman ettim demiş olsaydı ve neden yapamadı? Çünkü Kuran-ı Kerim haktır. Allah vardır. Çünkü Allah herşeyi bilendir.
Size tavsiyem kutsal topraklara gidin, bir kere gidin oranın çok farklı olduğunu anlarsınız. Ancak inanmayanlar cennetin kokusunu alabilir mi bu dünyada bilemem. Siz gene de gidin her yer de cennet kokusu var. Ebu cehilin evini de ziyaret edin, koskoca mekanı milyonlarca kişinin tuvaletini yaptığı kocaman bir hela.... Medineye gidin eğer ki alabilirseniz oradaki kokuları Efendimiz (s.a.v.) kokusunun nasıl olur da kilometrelerce öteden bana ulaşır dersiniz. Ve o koku oradan başka hiçbir yerde yok olamazda kimse de yapamaz da. Şehitler ölmez Ayette vardır. Ve bu şehitlerin neden çürümediği normal insanların çürüdüğü? Bunun açıklamasını isterim. Firavunun cesedinin çürümemesi onlarca sene ortaya çıkması peki Bunu Allah'tan başka kim bilebilir. 1400 küsür sene önce Allah firavunla ilgili durumu Kur'an-ı Kerim'de söylemiştir. Dünyanın yuvarlak oluşu, dönüşü, falan vs.
Allah'a inanmıyorsunuz zaten Peygamberlere de inanmazsınız peki bu bilgileri Haşa Peygamber (a.s.v)kafasından mı uydurdu? Eğer uydurdu diyorsanız bile gelmiş geçmiş tüm insanlar dan üstün olan Efendimiz (a.s.v.) bu durumda da gene üstün olmaz mıydı? Her durumda çıkmazda kalırsınız. Allah (c.c.) apaçık buyurmuyor mu "Yoksa onu (Muhammed kendisi) uydurdu mu diyorlar? De ki: “Eğer doğru söyleyenler iseniz, haydi siz de onun benzeri bir sûre getirin ve Allah’tan başka, çağırabileceğiniz kim varsa onları da yardıma çağırın."
Evet en kısa sure olan Kevser suresine benzer bir sure getirin. Neden yüz yıllar boyunca Kutsal Kitabımız bozulmadan kaldı? Neden kimse bir benzerinin en kısasını bile yazmaktan aciz kaldı? Çünkü Kitabımızı koruyan Allah'tır ve Allah'ın (c.c.) kelamıdır. Ne kimsenin gücü yetere değiştirmeye nede yerine bir benzerini getirmeye.
Ama şuna inanıyorum, sizler aslında Allah'ın varlığına en çok inananlarsınız ama korkunuzdan dolayı , yok diyerek kendinizi kandırmayı bile beceremiyorsunuz.
O pek kutsal şeylerin onlara bi keloğlan masallarından farksız gelmesidir. Bu konuda tevfik fikret'in mehmet akif'e verdiği fatal bir ayar var. Şöyle kopyalıyorum sizler için:
sen o güzel dini anlatma bana
o dinden senin kadar ben de anlarim ben de okudum o tanrı kitabını
yüreğe doğan o sözleri ben de dinledim
ben de dolaştım sizin gibi cami cami
tanrı onünde ben de oldum iki kat
açılırdı hayalimde cennet yolu
dolardı yüreğime cehennem korkusu ulu tuba'ya ben de tırmandım
ben de çıktım melekler katına
ezanı duydum mu bayılırdım
nasıl koşardım o "tanrı" sesine!
ben de tesbih çektim, dua ettim
ben de namaz kıldım oruç tuttum, hepsini hepsini yaptım halt ettim!
çünkü ne dendiyse inanmıştım
kanmıştım senin kandıklarına
bağlanmıştım korü korüne
canımi adamıştım dinime canımı.
tanrıyı da sevmiştim peygamberi de. ama onlar bugün cok uzaklarda
anladım ben asıl gerçek nerde
anladım hanya'yı konyayı
bizi hakka götüren yol baska
senin şu saydikların var ya hani
şu şaşılacak şeyler hani doğaüstü onlar hep masal hep kafadan atma
bugün hiç durmadan arıyor insan
gitgide goruyor isin icyuzunu de
senin hokkabazlar unutmuşlar geleceği
isa ile musa, aldatılan ve aldatan
o büyülü değnek, bir koca kuyruklu yalan işte insanoğlu bir yerde böyle sapık
beşerin böyle delaletleri var
putunu kendi yapar kendi tapar
git ara kiliseyi, dolaş kabeyi
çan sesini duy, tekbiri dinle
umduğun, beklediğin şeyler nerde hani ortada bir tek şey göreme
seytanı da düzme, allah'ı gibi
buda'sı düzme, ehrimen'i düzme, yezdan'ı düzmece
bir korkak kuşku yaratmış bunların topunu
gölgeler baktım, gölgeler, gölgeler...
sonra baktım bir karanlık uçurum haydi dön geri, dön geri, dön, oğlum!
ve beynimden vurulmuş gibi devrildim.
şimdi benim ne cennet, ne cehennem umurumda
bakarım evrene, şaşar şaşar kalırım.
ne tapılan tanırım, ne taptıran tanırım
yaradılışın kuluyum ben artık ben yaradılışın kulu
pıtrak gibi işte gökyüzünde mescitler
işte onlara orda vicdanım secde eder
işte benim bundan böyle tapınmam bu
işte bundan böyle benim vaktim böyle geçer
artık öyle rahat, öyle rahat ki içim ayırt edemem kendimi bir kayadan
tapınmakta biraz biraz minnacık bir kuşla
bir ishak kuşu da, la ililahe illallah der
ben de lailahe illallah derim
ve doğruluk ve alçak gönüllülük ve sıkı dostluk
ve el uzatma ve koruma ve insaf ve acıma ve sonra bir saire zangoç dememek
işte buyuran bunlar benim vicdanıma
benim ayinim düşünüp yapmaktır
benim dinim insan gibi yaşamaktır
inanmışım: taparım ben varlığa
her kanat bana bir melek sesi getirir ne işim var peygamberle benim
beni hakka bir örümcek götürür
kitabım işte yeryuzu kitabı
bendedir iyilik, kötülük tohumu
varırım hep böyle ta mezara dek
yeniden dirilmek bizim nemize gerek taşır insanların hem aşkını, hem acısını
bağrımdaki şu deli, şu ince yürek
insan gibi yaşamaktır bugün gerçek din
insan gibi yaşamak.
Tanıştığım ve uygun bi şekilde onu neyin buna ittiğini sorduğum insanların alayı küsmüş örn annesi babasını dövdü diye isteğine cvp gelmemiş yada erkek yada kız arkadaşından en büyüktekmeyi yediği için küsmüş olarak düşünüp cvpladıkları şey olsa bunlar yaşanmazdı demeleri aslında itiraflarında ki eksiklik küsmeleri.
Karikateist ateisti olmalarından kaynaklanır.
Diz boyu cehalet içerikli capslerle gaza gelinir. Ayrıca dinin insana yüklediği sorumluluklar da ağır geldiği için en iyi çözüm ateist olmaktır.
Felsefe bilmezler teoloji okumazlar.
Geneli böyledir.
ateist bir arkadaşım vardı, nedenini bilmediğim bir şekilde ateistti. benim tuhafıma ve hoşuma giden şey ise arada bi olayın gerçekliğine yemin ederdi. bir şey gerçekleşsin diye inşallah derdi. bazen verilmiş sadakan varmış ve allah kahretsin gibi sözler işittim kendisinden. diyeceğim o ki istese de ateist olamamış..
adamlar hayatı sorguluyordur önüne gelene körü körüne bağlanmıyordur din yobazı olmaktansa ateist olmak daha iyidir kanımca dünyaya bi faydanız olur hiç olmazsa hayatla bütünleşirsiniz bilimin kitapların ardından gidersiniz hikayelerin peşinden değil.
Gayet basit. Bir tanrının varlığı iddiası bilimsel verilerle, somut gerçeklikle müthiş derecede çelişiyor. Bu nedenle pozitif bilimin evrendeki mutlak doğru olduğuna kesin kanaat getiren insan ateist oluyor. Dinsel saçmalıkların, uygulamaların ve masalların bir inandırıcılığı olmaması da körüklüyor tabi insanı, o ayrı mevzu. Ama işin temelinde bilime olan güven var. Ve bilim tanrı yok diyor. Hemde bas bas bağıra bağıra.
Tanrı dilediğini saptırıyor demiş bir yobaz. Tanrı kendisine inanan ama kötü olan birini "saptırmamış" oluyor da iyi olan ama Tanrıya inanmayan birini mi "saptırmış" oluyor?
Hala ortaçağ kafası hakim. Yok işte o anlamaz çünkü bedenini kötü ruhlar ele geçirdi. O hasta çünkü Tanrının gazabına uğradı. Hala ortaçağ argümanları.
Ateistin neden ateist olduğunu, savunduğu görüşleri bilme, öğrenme ve araştırma sonra da tanrı saptırmış onları de geç. Oh ne rahat. Anlaşılan o ki tanrı seni "yobaz"lıkla sınıyor.
Allah yok demek allahın varlığının kanıtıysa bende boynuzlu uçan mor atların varlığını kanıtlıyorum; boynuzlu uçan mor at diye bişey yok. (bkz: easy win)
