şöyle diyaloglarla karşılaşmayı beraberinde getirendir.
-ben ateistim.
+iyi de hiç mi kuranda okumadın bak bilmem kaçıncı ayet der ki..
-lan ben ateistim diyorum sen kalkmış bana kurandan örnek veriyorsun.
+allahın kitabı çünkü o.
-olum mal mısın ben ateistim lan ateist yaratıcıya inanmıyorum ki kitabına inanayım...
+senin bu yaptığın allaha şirk koşmak..
-eşhedüenla ilahe illallah ve eşhedüenla...
"ben ateistim "diyen kişinin en doğal hakkıdır bunu söyleyebilmesi. fakat hiç rasyonel değildir. allah inancı olan bir insan inancı gereği yılda bir ay oruç tutar. tıp adamlarınında tavsiye ettiği gibi onbir ay boyunca çalışan bir mideyi bir ay dinlendirmek sağlık açısından çok faydalıdır yani rasyoneldir. her hangi bir kayıp söz konusu değildir. inançlı insan günde beş kez ellerini yüzünü yıkar. vücuda değen su vücuttaki statik elektriği alır stres yoğunluğunu aşağıya çeker. ayrıca temizlik iyi bir şeydir. sonra eğilir, bükülür, yere yatar, ayağa kalkar, tekrar yere yatar ve günde beş kez mükemmel bir egzersiz yapmış olur. burada da bir kayıp söz konusu değildir. aksine sağlık için bir çok kazanç söz konusudur. yani rasyoneldir. iş bu yazıdan çıkan sonuç: allah inancı olan insanlar akıllı ve rasyonel insanlardır. kaybedecekleri hiç bir şey yoktur. tüm bunlar ateist kardeşlerimizin aklına şu soruyu getirmelidir: ya allah varsa? gideceğimiz yerde bizi bekliyorsa? işte o zaman sıçtın ateist kardeş! kaybedeceğin çok şey var demektir...
herhangi bir ahlak yapısına sahip olmak için bir bedevinin 1400 yıl önce yazdığı kitaba muhtaç olan beyinsizlerin anlayamayacağı bir özgürlük durumudur. senin kendi beynin, kendi ahlakın yoksa başkasınıda mı böyle zannediyorsun gerizekalı kardeşim? illa bir kitaba mı ihtiyaç duyuyorsun ahlaklı olmak için? yarın bir gün islam'ın yalan olduğu ortaya çıksa (burda hakaret yok sadece bir varsayım) önüne gelen kadına tecavüz mü edeceksin edebini şeyaptığımın(sansür) beyinsizi?
ate olmak ergenlikteki özgüvenin en sert dışavurumudur. ama mantıklı olan dindar bir çocukluğu varsa deizm, eğer dinle alakası yoksa agnostik olmak olarak görünüyor bana göre.ama ben riske atmayacağım ve la ilahe illallah muhammedin resulullah diyorum.
risk budur.
felsefi metafiziksel çıkarımı tanımsızlıktan yana kullanmaktır.
benim çıkarımım budur. sohbet etme imkanı bulduğum ateist insanlar genelde agnostizme biraz daha yakın duruyorlardı, aralarında tanrı var olabilir bununla ilgilenmiyorum ya da tanrı var ise olmamasını dilerdim gibi söylemleri olanlar da vardı.
tanrının var olmasını isterdim diyeni de gördüm.
tabi aralarında çok sıkı savunucular da var, dawkins mantığında olanlar yani.
yanlış lanse edilen şu ki; her ateist haldır haldır araştırma yapmış, çok mürekkep yalamış tiplerden oluşmuyor, bu genellemeye gitmelk kibir olacaktır.
tabi kalkıp da ''pis kafirler'' deyip buğzedecek halim yok, allah'ın iradede özgür bıraktığına kul karışamaz;
işin özü şu ki, insan tanrıcılık oynarsa ya ateist olur ya da bilinçsiz bir bağnaz.
bilim ile dini karşılaştırmaktan çok, sorduğu sorulara din ile değil bilim ile cevap bulmaktır. bilim ile dini karşılaştırmasına gerek yoktur da zaten.
bilimle dini karşılaştırıp bilimin üstünlüğünü görmüş kişidir. oysa bu iki kavramı karşılaştırmak yaptığı en büyük hatadır. din inançlar üzerine kurulmuştur bilimse kanıtlar üzerine tabi ki bilim kazanır. ateist değilim ama bu iki karşılaştırmaya karşıyım. islam gibi bir din zaten bilimin, ilimin geliştirilmesini emreder. islam dini eğer bilimin gelişmesinde bir sakınca görseydi allah ın ilk emri oku olmazdı.
zorlu bir süreçtir zor bir olay yaşadıktan sonra inancınız sarsılır araştırırsınız araştırdıkça insanı daha da araştırmaya iter devamlı araştırırsınız dini kitapları okursunuz, hadis kitaplarını okursunuz, farklı farklı meallere bakarsınız, sürekli bulduğunuz çelişkileri ve mantıksızlıkları arttırmak istersiniz ve sayısı sizi tatmin ettiğinde emin olursunuz ve inancınızı tamamen kaybedersiniz ve diğer durumları araştırırsınız evrimi materyalizmi araştırırsınız.
-gayri ihtiyarı inşallah diyince kendini tuhaf hissetmek
-mahalle baskısından dolayı bunu herkesten gizlemek
-oruç tutuyomuş gibi gözükmek zorunda kalıp, kimse olmadığında ağza poğaça tıkıştırmak
-uçsuz bucaksız bir önyargıya maruz kalmak
-direk kötü insan damgası yemek
Özetle Bediüzzaman Said Nursi'nin bu kavramı nasıl açıkladığını anlatayım. cümleler bire bir onun değildir, ben anladığımı yazıyorum :
Bir adam , bir laboratuvara girer ve karşı masada duran iksiri görür. Derdine derman olarak aradığı iksir odur , anlar...iksir bir çok kimyevi maddeden mükemmel matematiksel oranlarla oluşmuştur. Örneğin 0,2 mg A maddesinden 0,35 gram B maddesinden gibi bir çok maddenin oranlarla birleştiği bir iksir...Birisinin oranı miligram şaşsa iksirin özelliği kaybolacak türden...Ve arkada raflarda binlerce çeşit ham maddeler...Ama laboratuvar sahipsiz gibi...Sanki hiç kimse senelerdir uğramamış ama iksir taptaze...O adam bilir ki '' Birisi'' vardır ; maddeleri mükemmel bir şekilde oranlayıp birleştirip o iksiri bir tüpe koyup hazırlayan birisi vardır ve o iksir birisine aittir...Ama birden aklına vesvese gelir veiçinden bir ses ''buraya senelerdir kimse gelmemiş gibi bu iksir tesadüfi olarak senin şansındır , al ve git '' der...Buna inanan adam ayrıca şuna da inanmıştır : ''Bir rüzgar esmiş , camdan içeri girip bütün rafları ve tüpleri yere sermiş ve hepsinden yukarı da bahsettiğimiz oranlarda yere akmış ; bir noktaya doğru ilerlemiş ve hatta tüpün içine girmiş ve tüpün ağzı da kapanmış seni bekliyordur...Bunların hepsi tesadüfidir ! '' Evet tesadüfiliğe inanmak işte budur... Dünyanın tesadüfi oluşuna inananlar gibi...Görüp görebileceğiniz her türlü ham madde , su , o2 , fotosentez , dehidrasyon ve insan sistemleri mükemmel bir oranda çalışmaktadır...''ALLAH'' yoktur demek yukarıdaki akılsız akla işaret eder..Hiç mümkünmüdür ki böyle muhteşem oranlar , sistemler , gezegenler tesadüfi olsun? .Evet hiç mümkünmüdür ki Bir korkak tavuğa yavrusuna saldıran bir arslanın önüne atlayıp kafa tutma cesaretini , anne merhametini veren bir kudret olmasın? ! ve hiç mümkünmüdür ki doğar doğmaz bal yapmak göreviyle çiçeklere atılan arılara o görevi emredecek gizli bir ''EL'' olmasın ve küçük bir tohumdan koca bir ağacı çıkaran , kupkuru bir daldan sulu ve tatlı bir meyve çıkaran merhamet sahibi ve asıl dünyanın sahibi olmasın ? Bir nakış terzisiz , bir kitap yazarsız ve bir makine icatsız olmayacağı gibi , bu dünya da Yaradansız değildir...
çoğu insanın zavallı gözüyle baktığı kişiyi oynamaktır. biraz derinlere inelim. ateist olmak demek; sadece tanrıya hakaret etmek ve marjinal olmaya çabalamak demek değildir, ergen işi hiç değildir. belki de bu ateist, zamanında müslümanlığı hakkı ile yaşayan biri idi. ve sonra çevresini gözlemlemeye başladı. gördü ki, tüm dünyayı kötülük kaplamış, insanlar birbirlerini katletmeyi alışkanlık edinmiş ve en önemlisi ise adalet denilen kavram aslında hiç olmamış. bu ateist kişisi de insanlığın kurtuluşu için tüm kalbiyle yüce tanrıya dua etmeye başlamış. dua ettikçe işleri hiç rast gitmemiş, her şey daha fena olmuş. pes etmemiş, aksine ibadetlerine daha fazla asılmış. o ne kadar asılıyorsa her şey o kadar kötü oluyormuş. ve sonra durup düşünmeye başlamış. bir çocuk zengin bir ailenin oğlu iken diğer çocuk kız olduğu için fakir bile olsa bir ailesi olmadan öldürülüyor. veya bir çocuk doğar doğmaz ailesini kaybediyor. iki kardeşten biri ötekine göre çok daha güzel/yakışıklı olabilir. biri aptal olurken öteki dahi olabiliyor. veya biri sakat oluyor. sadece allah tektir, muhammed onun elçisidir dediği için tecavüz eden bir pislik, yandıktan bir süre sonra cennete giderken; hayatında hiç kötülük yapmamış bir ateist sadece o basit cümleyi söylemediği için sonsuza kadar cehennemde yanmak zorunda kalıyor. bunları bir kenara itelim, akıllı, güzel ve sempatik biri tanrı kendisine bu yetenekleri verdiği için tanrıya şükür ediyor. aptal, çirkin ve itici biri ise en yakınındaki muhteşem bir insan, neden beni böyle yaratmadın? neden beni sevmiyorsun? diyerek tanrıya haklı olarak isyan ediyor. Ve hayatta da yüzü gülmez iken ahirette sonsuz bir azap çekiyor, öteki ahirette de mutlu olacak iken.. ne kadar acıklı değil mi? tanrının amacını çözebilmiş değilim, adaletten yoksun olduğuna da gözüm kapalı inanıyorum. ateist biri değilim; fakat engel olamadığım bir agnostizm sempatizanlığım var, ne yazık ki... Aslında güzel bir şey, fakat doğduğum andan bu güne kadar dayatılan dogmatik kurallar sebebi ile bu mesele vicdanımı kahretmiş durumdadır. arada kalmış bulunmaktayım ki, bu her şeyden acıdır. Bedeni müslüman, ruhu ateist olan biri olarak rahatça söyleyebilirim ki; tanrı adaletsizdir. Biri birinden daha çirkin, daha aptal diye günlerce ağladığımı bilirim. Bunu ben de çok kez yaşadım, sanıldığından daha kötü bir şeydir, çok korkunçtur.
daha en ufak maç muhabbetinde yedi cedlerine söven , birbirlerini asıp kesen , üste her çıktığında mazlumu ezen müslümanları görünce olunmak isteyendir. Hani müslümanlığın farkı ? adam kes , zina yap , yetimi ez , kimseye saygı gösterme sonra benim dinim en iyisi. Lan bok , bin kilometre öteden lahım çukurundan çıktığın belli. Önce kendini düzelt sonra başkasından bekle.
Sizin gibiler yüzünden gidiyor dinim elden. ama beni ırgalamaz. Ben 1000 tane fatiha okuyucam silincek her şey, sabaha bebek poposu gibi bembeyaz uyanıcam.
