pek detaylı bilmediğim bir konu fakat agnostiklik varken gariptir. belki temelde agnostik olsa da ateistliğe kayan kişiler kendilerine kısaca ateist diyordur. ne de olsa kesin şekilde yaratıcı yok iddiasını nasıl kanıtlarlar ki.
Son günlerde bipolarımın bana verdiği delilikle sürekli bu konuları kurcaladım zihnimde. Allem ettim kallem ettim yok ben ateist olamıyorum. Hislerim çok sağlam çünkü inanılmaz sağlam. Hissediyorum. Hiçbir şey beni Allah'a inanmaktan alıkoyamıyor. Yeni doğmuş bir caretta carettanın denize yürümesi gibi allah'ın varlığını en derinimde bir yerde biliyorum.
Hz. Peygamber (s.a.s.) şöyle buyurmuştur: “Müminin durumu ne hoştur! Her hâli kendisi için hayırlıdır. Bu durum sadece mümine mahsustur. Başına güzel bir iş geldiğinde şükreder; bu onun için hayır olur. Başına bir sıkıntı geldiğinde ise sabreder; bu da onun için hayır olur.”
dindarların sürekli saldırdığı tarafta olmaktır. üstteki entarilere patladım lan. adam dibine kadar teistken sanki ateist olmayı anlayabilecekmiş gibi konuşmuş. ateist olmayı anlayabilmen için her şey hakkında soru soracak cesaretinin olması lazım. mesela ya tanrı yoksa ya da tanrı insanların uydurduğu bir şeyse diye sorabilmen lazım kendine. bu göt de teistlerde olmadığı için ateistlerin düşüncelerini anlayamazlar. ateistler sürekli sorgulayıp, araştırırken teistler daha kendi kitaplarından habersizdir. anandan babandan ne öğrendiysen gel, burada ahkam kes, ohh ne güzel dünya be.
zordur efendim ateist olmak. hele ortadoğuda. dinle kafayı bozmuş bir milletin arasında ölümle bile tehdit edilebilirsiniz. azınlıkta olduğunuz için düşünceleriniz ciddiye alınmaz. buna rağmen hep mağdur olan taraf teistlerdir. bir tane ateist görmedim ki sürekli mağdur edebiyatı kessin. duygu sömürüsü yapmayı en iyi onlar bilir zaten.
ayrıca bir ateist mutsuzsa düşündüğü için mutsuzdur. inanarak mutlu olacağına bilimle mutsuz olmayı tercih eder ateist. gerçekler acı da olsa realizmden vazgeçmeyiz. bu da böyle biline.
