teoride olup pratikte olmayandır. bu anlamda, teori ile pratik arasında kurşun kalemle çizilen sınırın silikleştiği, çoğu zaman silindiği popülist, demagojik * söylemlere ev sahipliği yapan tartışma ortamlarında schrödinger'in kedisi ile epey benzerlik göstermektedir bu fark.
ateist: tanri yoktur der ve bunu bir politika meselesi haline getirmek ister.
Agnostik: tanri oladabilir, olmayadabilir. Su an icin elimde bir delil yok, herhangi bir bilimsel delil bulursaniz bana bir zahmet haber verin diye dusunen kisidir...
agnostik varsa ya da yoksa ben bunu bilemem ki diyendir, ateist ise olmadığını savunur.
aslında burada agnostik kesinlikle doğru söylüyordur. çünkü bunu zaten kimse kesin olarak bilemez.
ateizm bu yüzden aynı deizm gibi şaibelidir.
yine de var olanın sonsuzluktan sonsuzluğa var olmuş olması da mantıklı aslında. bu kadar şeyi birilerinin yarattığına ve onun sonsuzluktan beri var olduğuna inanmak biraz tanrının tanrısına inanmaktan farksız gibi.
ateist , sanıldığının aksine "Hacı ben kesin biliyorum eminim tanrı yok" diyen biri değildir. Elinde bir veri yokken bir şeyin varlığı üzerine konuşmanın anlamsız olduğunu düşünen biridir. Şöyle örnek vereyim.
Evrende pamuk prenses ve yedi cüceler var mıdır?
El cevab: Elimizde pamuk prenses ve yedi cücelerin varlığına dair bir veri yok. Ama evrenin her yerine de bakmadık sonuçta. Var mı yok mi nerden bileyim elimde veri yok bu konuda. O halde pamuk prenses ve yedi cüceleri yok kabul ederek yaşamaya devam ediyorum. Bi veri geçerse elime bu konuda. Değerlendiririm.
Agnostik ise "oladabilir olmayadabilir" kafasında. Bu kafayla gidersek her masala mitolojiye değer verip önemseyip "olabilir de olmayabilirde" dememiz lazım. Ama bunu tartışan agnostik görmüyoruz. Öyle ya madem elde veri yokken her konuda "olabilir olmayadabilir bilemem" kafasındaysan biraz da game of throns ejderhasi var mı yok mu onu da tartış
