öyle kızları gördüğümde içimden diyorum ki, biz şimdiye kadar eşşeğe binmişiz.
bi arkadaşım vardı eşi biraz kilolu olduğu için şöyle derdi, millet evde ceylan ile tepişiyor, biz ayı ile boğuşuyoruz. ulan biz erkekler hep aynıyız. en iyi ve en kötüsü arasında en fazla %5 oynar.
4 senelik ilişkimse zaten seviyorumdur. Güveniyorumdur. Aynı şekilde o da bana.
Kalbimin önüne hormon şu bu geçmesine müsade etmem.
Seviyorsam o kadını kaybetme ihtimaline dahi dayanamam ki bizzat ben nasıl bırakayım. Üstelik beni seven, güvenen insanı nasıl bırakabilirim. Bana emek vermiş birini.
Hayatımda böyle biri varken dilediği kadar çeksin, şeytan dürtsün, aklımı çelsin. Hatta ilişki rutin bir dönemde olsun. Yapmam. 4 senelik ilişkimse zaten aradığımı bulmuşum demektir.
bir anlık cinsel arzuyla 4 senelik ilişkiyi bitirme durumudur. olabilir böyle şeyler insan bir kere dünyaya geliyor ve her gün aynı kuşun eti yenmiyor.
''kız arkadaşınız mı yoksa ortamdaki kızlar mı?'' sorusu akıldan geçtikten ve ortamdaki kızları seçtikten sonra gerçekleşen durumdur.ne var yani, o kızların bu kadar güzel olması benim suçum mu? kız arkadaşınız da biraz kendi tipine bakıp, ''tek gecelik bir şey'' deyip fazla üstünde durmamalı.
