insanın kendini bir hiç olarak nitelendirmesi kişinin kendini ezmesinden başka bir şey değildir.
bildiğiniz aptallıktır. öyle felsefi, edebi açıklamalar falan. hayırlısı, gg.
rab insanın değerli, kıymetli bir varlık olduğunu söylüyor. öyle ki kendi ruhundan bize de vermiş. mayamıza katmış. insanın iç ve dış organlarını kusursuz olarak en güzel şeklide sıfır hata ile kulunun bedenine yerleştirmiş ve azalarımızı, uzuvlarımızı dilediğimiz şekilde kullanabilmemiz için bize bir çok yetenekler ihsan etmiştir. türlü hastalıklardan korunması ve bedenin kendini savunabilmesi için en ince ayrıntısına kadar tam teşekküllü bir hastaneden daha üstün bir niteliğe sahip olacak şekilde donatmıştır. rabbimiz insana öyle değer vermiş ki, dünyadaki bütün varlıklar ve göklerdeki her şey; kuşları, hayvanları, denizleri, denizlerdeki balıkları, havayı, oksijeni, suyu, ağaçları, taşı, toprağı, dağları, demiri, yer altı, yer üstü madenlerini-zenginliklerini ve daha sayamadığımız bir çok nimetleri insanoğluna hizmet etmek için yaratmış bir kısmını istifadesine sunmuş, bir bölümünü de onun tasarrufuna bırakmıştır. insan hiç değil aksine çok değerlidir. değer verenin gücüne bakın ve şükredin. kıymetinizi bilin.
O bizi en güzel şekilde yarattı fakat biz güzelliğimizi koruyamadık. Ve bence bu cümle sadece bebeklik dönemi için söylenmiştir, çünkü büyüdükçe o güzellikten eser kalmıyor. Anlamaya başlayınca, doğru yolu bulacağımıza sapıtıyoruz.
insan, bir hiç değildir.
hiçtir diyen kişi, hiçin ve insan'ın tanımını yapmalıdır.
Şayet yapamaz ise zayıflık ve başarısızlıklarını sakladığı bir başlık olur bu.
hiç'lik durumu aslında bütün gücün ve kudretin ALLAHu tealaya ait olduğunu, o dilemeden hiç bir şeyin olmayacağını anlamaktır. insan elinden geleni yapar ve der ki ya rabbi ben en iyisini layıkıyla yapmaya çalıştım, işin gerisi senin ol emrine bağlı. yoksa hiçlik ben aptalım ben öküzüm ben bi halt bilmem değildir.
aynı zamanda hiç'liği kenara koyupta ben her haltı yerim diyen, nice kalp doktorları kalp krizinden gitmiş, nice zenginler haşlanmış patatese mahkum kalmıştır.
yeğen; mesele senin işe yaramadığın duygusu değil, asıl mesele yaratıcının gücü ve kudreti yanında hiçliğindir.
