tek bir taverna kaseti dinlenmemiş bir evde büyümeme, tavernaya bir kez o da hasbelkader ve bilmemkaç yaşında gitmiş olmama rağmen, sempati duyduğum insanlardan biridir.
gene özel olarak aramam da dinlemem de ama bi yerde çıktılar mı saygıda kusur etmem.
arif abimiz gönül insanıdır, bellidir, sevilir.
ben 4 - 5 yaşlarında küçücük bir çocukken galatasaray için nasıl başardıysa taverna tarzıyla bir şampiyonluk marşı yapmıştı. dayım çevirip çevirip dinlerdi. sonradan o marşın 88 şampiyonluğu sonrasında geldiğini öğrendim. '' tütün eker oley ( uğur tütüneker), kaptan cüneyt en önde, sevmeyen ölsün seni'' falan derdi acaip tonda. çocukluğumun kuytu köşelerinde kalmış. insanın hatırlayınca başı dönüyor.
yazının bu kısmı ankara'dan ortaca'ya giderken otobüste güzelim Sözlüğün 10 numara andro uygulamasından bkz vermek için yazılmıştır. (yönetim uyuma androlara sahip çık. androda bkz ye özgürlük)
Efsane Aşk (1984)
Kara Kara (1985)
Tavernada Yıldönümü (1986)
Kararsız Gönlüm (1987, 2002'de yeniden basıldı)
Kader Utansın (1988)
En Büyük Cimbom - Şampiyonluk Gecemiz (Cengiz Kurtoğlu ve Mehmet Yüktaşır'la birlikte) (1988)
O Kadın için (1988, 2002'de yeniden basıldı)
Hasreti Kutluyorum (1989)
Evliler De Sevebilir - Hasret Olmasın (1990)
Beni Düşün (1991)
Sevenler için (1992)
Boncuk Gözlüm (1993)
Unutulmuyor (1994)
işte Yeniden - Çılgınım (1996)
Sakın Unutma (1998)
Aşkımız Bitmesin (2000)
Ölümsüz Sevdim (2011)
Kariyerini amerikada yapsaydı şüphesiz versiyon olarak bir barry white bir tom jones bir johnnie taylor olabilirdi.çünkü piano'nun yanında hep bir chivas yakasında bir gül ve tablada hep bir puro hazır bulunurdu. (bkz: king of fantasy)
bir başka kral. nasıl söylüyorsa artık dinlerken yıllar önce kavuştuğum aşkıma sanki yıllardır uzakmış, hasretini çekiyormuşum gibi hissettirdi. sigaramızı da yaktık tamam oldu. of ulen of. abi sen nasıl bir kralsın ya!
