(bkz: barış akarsu)
en son umut ölür misali umut ettiğimiz için üzüldük. ölüm haberini alıp üzüldüğümüz insanlardan ayrı bir yeri var bence. çünkü ölüm haberi değil, kaza haberi geldi. belki bir umut, bir mucize dedik.
grup vitamin eskisi kadar neşeli gelmiyor, o eski şarkılar bile. (bkz: gökhan semiz)
gülbeyaz'ın tekrarı dönüyor tv'de kazım koyuncu'nun yokluğu vuruyor gene.
ve her ne zaman bir kemal sunal filmi yayınlansa ölmediğini anlıyor insan. bir ömre sığmaz ki şaban.
22yillik yaşam serüvenimde* barış manço kadar vefatıyla ülkeyi ağlatan sanatçı görmedim. sanırsam ecnebilerin en büyük adayı da kurt cobain olsa gerek.
(bkz: barış manço) Gittiğinden beri yerin dolmadı Barış abi. Adam olacak dediğin çocuklar sahip çıkamadı ülkesine. Senin gibiler lazımdı bu ülkeye Barış abi erken gittin.
neden. çünkü defalarca ölüyor. sürümden kazanıyor. mesela barış akarsu öldü çok ağladım. ama bir kere oldu. oysa ki shaggy'nin kaç kere öldüğünü artık saymıyorum bile.
