bugün

Bi keresinde meydana gelmiş olan anımdır.

Kötüydü.

Muğla-marmaris yolunda.

Direksiyona defalarca vurup sinir krizi geçirdim. Sonra hava almak için dışarıya çıkıp arabanın ön kaputuna vura vura sinirimi aldım. En sonunda arabanın önüne çöküp aģlamaya devamke idi.

Bu da böyle bir anımdı. Tişikkirlir.
oysa bi kere vurdursan bişeyciğin kalmazdı.
Vakti zamanında başıma gelmiş olay.

Hatirladikça içim sızliyor.

Kötüdür.
Rahatlatır.
Arabayı neden çekersin kenara anlamadım ki. Şahsen yolda giderken ağlıyorum ağlayacaksam.
Benim gibi fakirler için otobüsten inip yol kenarında hüngür hüngür ağlamak ve kuzu gibi şişmiş gözlerle insanları korkutmaktır.
eğer göz yaşların direksiyon hakimiyetini bozup sürüşünü tehlikeye atacak ise doğru yapılan bir harekettir. sakinleştikten sonra devam edebilirsin.
tam 32 gün önce sabaha karşı samsundan merzifona doğru giderken yaptığım eylem. tatlı bir yanlışı acı bir doğruya çevirdim dönüyordum. yolda sis olması da kenara çekme isteği uyandırmıştı belki. çok soğuktu amk ağlarken üşümüştüm. sikeyim böyle hayatın anasını.
bir defa yaptım... otla çimenle konuştum.

babam psikiyatriste götürdüydü.
nedir ki sanki? olur öyle şeyler. arabasız kendimi kaldırım kenarına çekip ağladım.
ya da çöküp.
Yıkık bir eylemdir. Evi yurdu yok sankimsi.
artık dayanamadığınızı gösterir.
Arada husule gelen durumdur.