hala var mıdır bilmem. ama biz çocukken, hani daha sokaklarda çocukların oynayabileceği boş alan-araziler varken ve ebeveynler gönül rahatlığıyla çocuklarını sokaklara salabiliyorken, mahallede başı boş dolaşan köpekleri, önce sahiplenip, sonra onlarla efelenip, dört nala koşturup, çocukluğumuzun peşine takmak için kullandığımız çağrıydı bu.
"araap geaah" işin sahiplenme," arii kıs kıs..." kısmıda efelenme partıydı olayın. zaten 4 arkadaşın olacağına, bitane boynuna çamaşır ipi dolayabileceğin köpeğin olsundu be ozaman..
