Geçmişin pişmanlıkları ya da geleceğin insanda uyandırdığı o belirsizlik kaygısı yani önünü görememe hali ile boğuşmadan şimdide kalıp hayatı yaşama eylemi. Latince özdeyiş olan "carpe diem" kimilerine göre anı yaşa, gerisini boşver, vur patlasın çal oynasın gibi hazcı bir anlayış olarak algılansa da aslında bu özdeyiş insana, sahip olduğu şeyin sadece bugün olduğu ve onu da geçmiş ya da gelecek hakkında boş yere kafa yorup kaybetmemeyi salık verir. insanlar geçmişte yaptıkları ya da yapmadıkları şeylerin pişmanlığını yaşar. Sürekli o konularda sızlanıp durur ve bugün yapması gerekenleri öteleyerek geleceğe de başka pişmanlık nedenleri bırakır, evet.
Bir kitapta isa'ya göre mutluluk "Mutluluk, geçmişi unutmak, şimdiyi hoş görmek, geleceği düşünmemekle mümkündür."
Buna gönülden katılıyorum ve mottom bu. Anı yaşamak.
"şimdi zamanın dışındadır. Geçmiş ile gelecek arasında bir bağdır sadece. Bu sebeple insan şimdinin içinde hep özgürdür.
Gelecek diye birşey yoktur. Sadece şimdi vardır.
Onun için yaşayın.
Şimdinin içinde iyiysen, sonsuza dek iyisin demektir."
her anı dolu dolu yaşamak gerek diye düşündüğüm şeydir. nedendir bilinmez bazen geçmişe dalar giderim ve bu beni üzer. şarkılar dinlerken de üzülürüm. ancak bir şey daha var beni geçmişe sürükleyen o da eski arkadaşlarımı görmek ve onlarla zaman geçirmek. nedensizce tekrar tekrar buluşuyorum geçmişten insanlarla.
Koşullara göre değişkenlik gösteren eylem.
Mesela vücudunda, bir tarafın çok fena ağrıyor. Acıdan yerinde duramıyorsun. Veya hastanede yatıyorsun. Ya da hapistesin, karnın aç...
Hadi anı yaşa bakalım! Böyle durumlarda geleceği hayal ederek yaşayabilir insan.
Fakat başına güzel şeyler geliyorsa; dibine kadar anı yaşa!
