aniden aklıma gelen değil, 4 ay boyunca hiç aklımdan çıkmayan kişidir. üstelik her günün en az on saatini aynı ortamda geçirmek zorundayken. onu düşünerek uykuya daldığım, onu düşünerek uyandığım aslında kısa ama asırlardan uzun hissettiğim bir "4 ay". kabus, kabus, kabus...
ama ben çok şanslı olanlardanım. meğer o 4 ay onun içinde kabus gibi geçmiş. o da bana platonik olduğunu düşünmekteymiş meğer. sonra öğrendim durumu, bastım nikahı. umudunuzu kesmeyin dostlar. nasipte varsa buluşursunuz elbet.
