insan zaten annesinden önce ölmezse annesi ölür sonra evladı ölür. yani kötü de olsa çoğu insanın başına gelen veya gelebilecek bir şey eğer annenizden önce ölmezseniz.
bazıları inanmayabilir. ama büyüklerin duası bizi kaza ve belalardan koruyan güçlü bir kalkandır. hayatta iken onların duası sayesinde belki daha rahat atlatabiliyoruz başımıza gelenlari. ya da bilmiyoruz nelerin başımızdan defedildiğini.
onların ölümü ile o kalkan üzerimizden kalkıyor. savunmasız kalıyoruz. Allah onları başımızdan eksik etmesin.
“Eğer takva sahibi gençler, beli bükülmüş yaşlılar, süt emen çocuklar, yayılan hayvanlar olmasaydı, belalar sel gibi üstünüze dökülecekti.” (Taberani, el-Evsat, 7/134)
ben annemi 10/03/21 kaybettim koronadan. eve bu illet virüsü ilk ben getirdim. Sonra kontrol elden gitti..
yurt dışında yaşıyoruz babam seksen üstünde olduğu için o bi doz aşısını olmuştu annem yaşından dolayı bekliyordu burada eşler aynı anda türkiye’deki gibi aşılanmadı başta. Annemizi bir kandil günü kaybettik. büyük abim patronundan dolayı temalıydı babam devam pozitifti. Ortanca abim annemizi kaybettiğimiz gün pozitif çıktı hastanede yoğun bakımdaydı, cenaze ile ben tek gelebildim. Türkiye’ye gelebilmek için benim pcr testim ilk analiz sonucu pozitif çıkmıştı itiraz ettim olamaz dedim ben negatife dönmüştüm nasıl tekrar pozitif olabilirim dedim. 25 saat sonrası negatife döndüm. Annemi en azından bir tek aile üyesi olarak son yolculuğuna uğurlayabildim.. Çooook acı zamanlar yaşadım yaşadık hala da yaşıyorum.. Gerçekten annesizlik meğer çok acıymış rabbim kimseye yaşatmasın
insanın ruhundan kocaman bir parça koparır.
8 sene önce bugün tecrübe ettim bu olmaz olası olayı. hala bir tarafım inanmak istemiyor, bir tarafım asla aynısı gibi olmayacak hayata ayak uydurmaya çalışıyor.
bu sözlükte siyah kalpli bir yazar anneme küfretti ve ısrarla pişkin pişkin kendini savundu. annem bunu hak etmedi, o çok güzel bir insandı, annemdi. o kötü şahsı Allah' a havale ediyorum.
başta donuz listemdekiler olmak üzere tüm yazarlardan ölmüş olan anneme küfretmemelerini rica ediyorum. lütfen bazı konuları unutun ve insanlıktan kopmayın.
çok kötü bir durumdur. keşke annem şu an yanımda olsa o kadar mutlu olurdum ki. tartıştığımız da oluyordu hatta bir keresinde dudağımı bile kanatmıştı aynada dudak işareti yaptım diye ama keşke yaşasaydı. keşke annesiz değil annemle birlikte büyüseydim.
Derdim var diye söylenmemeniz gerektiğini ispatlarcasına yaşayacağınız bir duygu.
Annem kanserdi ve çok kötü durumdaydı, memleketten yanıma getirdim 8 ay boyunca hastaneye gittik geldik ama vefat etti.
Kardeşim ya da babam olmadığı için Öldükten bir süre annemin evini boşaltıp kiraya vermem gerekiyordu, kuzenlerimle gittik. Fotoğraf ve şahsi eşyalarını ayırdım, işimiz bitti dönüp:
-dur annemi arayıp haber vereyim ama saat geç oldu neyse uyandırmayayım dedim.
sessizlik oldu gözümden bir damla yaş aktı. Öldüğünde giydiği kıyafetleri poşete koydum arada açıp kokluyorum beni çocukluğuma kadar götürüyor. kalp masajı vs çok ugrasmislar doktordan yoğun bakımda giydiklerini istedim ama veremeyeceğini söyledi, raporu okurken baktım yaklasik 1.5-2 saat sürmüş...
birkaç saat hastanede kaldım, annem hasta olduğu için ilk kez gelemedi (hastanede yatmışlığım çoktur) o gün bile kötü oldum sağ şekilde evde beklediğini bildiğim halde. kafayı yerim diye düşünüyorum.
sabredersin merak etme diyenlerin hepsinin ya eşi ya çocuğu var, şimdi yoksa bile olacak. benim bu şansım da olmadığı için kimsesiz kalırım o gün.
On yedi yaşındaydım. Ben de sonra farklı biri oldum. Öyle diyim. 21 sene geçmiş, resmen beylik laflar gerçek oldu. Acısı hiç azalmadı, acısıyla yaşamayı öğrendim.
Şimdi sela okunuyor da aklıma geldi. Belki arkadaşım da annesinin selasını dinliyordur şu an. Son Üç ayında annesine bebek gibi baktı. Önceki gece annesinin ağrıları iyice arttı. Ambulans çağırdı. Hastanede ağrı kesiciler yapıldıktan sonra rahatlayan annesi evine gitmek için diretti. Arkadaşım son saatleri diye evinde ölmek isteyen annesine kıyamadı. Annesi evde bir süre uyuyabildi. Sonra nefes almamaya başladı. Çok acı çekiyordu. Tekrar hastaneye gittiler. Arkadaşım annesine "anneciğim seni de babam gibi entübe edecekler, artık acı çekmeni istemiyorum" Dedi. "Tamam" diyebildi annesi. Vedalaştılar. Annesi "sizi seviyorum" Dedi son kez diyebildi. Yoğun bakıma kimseyi almadılar. Çok geçmeden de haber geldi.
