Annemin yaklasik on sene once hem annesi hem babasi trafik kazasinda öldü. Az cok hatirliyorum ne kadar cok agladigini. Sakinlestirmek icin eve doktor getirmislerdi. Suan da insanlarin dert diye anlattigi seyleri dert olarak gormez. Kolay kolay herseyden etkilenmez ve duygusallasmaz. Tek hassas oldugu nokta cocuklaridir. Biz aglayinca aglar. Bizimle guler bizimle aglar. Hayatta ki tek ailesi biziz. Sadece 42 yasinda ve anne baba kardes acisinin hepsini tatmis. Saclarina aklar dustu bile.
artık tamamen yalnız olmaktır. babam öldükten sonra baya zorlandım çünkü artık bazı şeyler çok zordu.
ama annenin ölmesi evli olun ya da kardeşleriniz olsun ya da dünya kadar arkadaşınız olsun fark etmez. yalnız kalırsınız.
Bok gibi bir durumdur.birini 2001 de birini de on sene önce bugün toprağa verdim. Hayatında geri kalan herkesin her an gidebileceğini düşünüp kafayı yemektir.
