anne doydum artık bırak allah aşkına bea. yok anam yok dinlemiyo . üff de demek istemiyorum. malum, kuran-ı kerimde "üffilleküm.." şeklinde bir ayette bu yasaklanmıştır. kaldık böyle işte anamla başbaşa.
"yıllarca" demesi... herhangi bir şeyi yapmadım diyelim, mesela o gün öğlene kadar yattım, "yıllarca uyuyorsun yıllarca" ya da yemek yemedim akşama kadar "yıllarca aç durdun yıllarca" nadir olarak söylese lafım yok ama her seferinde söyleyince çıldırtıyor insanı.
annenin bıktıran huylarıdır.
''anne sadece o an telefon çekmedi. kötü adamlar elimden telefonumu zorla alıp, beni 12 değişik yerimden bıçaklayıp, kuytu bir köşeye yuvarlamadı.''
seslenmek yerine ıslık çalıyor. en nefret ettigim ve sürekli uyardıgım halde sırf daha da uyuz etmek amacıyla devam ediyor buna. yemege cagırlırken siz hiç ; çiiyuuff (bkz: ıslık sesi) diye cagırıldınız mı?
"akşama zaten yine bozulacak hem kim görecek odamı yatağımı ya." diyeceğimi bile bile her sabah bana "yatağını topla." demesi. demesen toplayacağım aslında anne be.
vay arkadaş aramızda anasından bıkanlar da var ya la...
olum olsa da bıktırsa, sigara içiyor muyum diye s.holmes gibi şekilden şekile girse, geç kalınca sürekli arayıp nerdesin sen dese, kıyafetini topla odanı topla, bilgisayarı kapat artık vs vs dese bıktırmak ne demek lan!
en basiti bir şeyi bin defa söylemesi, hiç bir tepki verilmese de bin saat diyaloğu devam ettirmesi.
-hala toplamadın di mi kıyafetlerini?
-toplamadın di mi hala kıyafetlerini?
-orda bak kıyafetlerin.
-tamam al bak onları.
-kıyafet!
-geber!
