irvin yalom, bu kitapta psikoterapi ve hayatın anlamını arama çabasında kendisinin ve hastalarının yaşadığı deneyimleri konu ediyor. ölümünden birkaç yıl sonra düşlerine giren kendi annesi; ölümcül bir kansere yakalanmasına rağmen hayatın anlamını yitirmeyen paula; çok sevdiği ağabeyini ilkgençlik yıllarındaki bir araba kazasında yitirmiş ve şimdi de beyin kanserine yakalanmış kocasının ölümünü yaşamakta olan duygusal olarak ketlenmiş irene ve diğer yaşantılar... her biri terapinin pasif bir çözümleme sürecinden ibaret olmadığını, hastanın ve doktorun birbirini karşılıklı olarak eğittiğini ortaya koyuyor. kitap boyunca, yalom, kanser gibi 'ürkütücü' bir hastalığa sahip insanların kendi kendilerini iyileştirmeyi başarma güçlerinin yanısıra çağdaş tıbbın sınırlarını sergilemekten çekinmiyor. annem ve hayatın anlamı, ölüm üzerine, insanın daha anlamlı yaşamak için verdiği kişisel mücadeleler üzerine derin gözlemler içeren bir kitap. *
irvin yalom tarafından 1999 yılında yazılan bir kitap. 6 adet psikoterapi öyküsünden oluşuyor. kitabın adına takılmayın annesiyle pek alakası yok . aslında hayatın anlamıyla da pek alakası yok ama neyse. *
içerisindeki "çifte açıklama" bölümü iyiydi. şöyle ki ; terapist , hastasına her hafta konuşmalarının kasetini vermektedir. bir gün yine kaseti verdiğinde içerisinde seans sonrasında hastayla ilgili kişisel sesli notlarını aldığı bölümler de vardır. çünkü kayıtı durdurmayı unutmuştur ve olaylar gelişir*. şaka şaka anlatcam tabi. hea neyse , feci giydirmiş tabi. bütün seans şöyle mızırdanıyor , böyle mızırdanıyor , "ben bunu bekarken yakalıcaktım ki!" vs... hanım hastamız da bu dinledikleri üzerinden terapiste işkence çektirir sonraki seanslarda. ama o da nesi*? bu yakınlık terapinin işe yaramasını ve hasta-doktor arasındaki mesafenin kapanmasını sağlamıştır. hallelujah! neye bağlandı yani? geleneksel psikanaliz -kitap boyunca irvin yalom'un savunduğu gibi- boktan , "hastayla yüz göz olmak doğruymuş"a...
kitaplardaki şu "300 sayfada bir bok anlatamadım öyleyse neden metaforlarım için bir hayal dünyasına ya da rüya alemine gitmiyorum" olayına da iyice uyuz olmaya başladım. son hikayede olduğu gibi.
bir de adamın tipini görünce bir hayal kırıklığına uğradım. bu aralar hiç tutturamıyorum zaten... aslında "adam" olduğuna şaşırdım desem?..ama yermeden önce bir bakın. hakkında bildiğin şeyler: nietzsche ağladığında ile annem ve hayatın anlamı kitaplarının yazarı. ayrıca şöyle bir kapak resmi: ** https://galeri.uludagsozluk.com/r/574809/+
sonuç itibariyle öyle okunmalık , güzel ama gereğinden fazla uzatılmış bir kitap işte. pek de bir şey beklemeyin , hayatın anlamını vermiyor.* bunu seven bir psikiyatristin gizli defterini de sever. hem bu da aynı kalınlıkta ama 15 hikaye var. evet "kitabın kalınlığı" ile "kalite beklentisi" arasında bir bağ var bence.
not: kabalcı yayınevinden çıkan , zeliha iyidoğan babayiğit'in çevirisini okumayın , pek güzel olmamış. varsa başka bir yayınevinden okuyun.
"altı çizilen" bir kaç yer;
--spoiler-- # "neden"i olan herkes "nasıl"a dayanabilir. -nietzsche-
# "bazı kişiler ölüm borcundan kaçınmak için hayat kredisini reddederler".* -otto rank-
# yanlış bir şey yapıyor olmasan bile , şipşak çekilen resminin yanlış bir şey yapıyormuşsun görüntüsü vereceği bir duruma sokma kendini.
--spoiler--
