çocukluğumun güzel günleridir. köyde bahçeye gidip otun toprağın içinde yuvarlanmaktır. topraktan pasta yapmak kuzenimle, sapı kırık çaydanlıkla sözde çay demlemek, evde kırılıp atılacak mutfak eşyalarını dört gözle beklemektir. çiçekleri yolup pastalara süs yapmak, kuyudan çıkan buz gibi suyla alerjilerimi iyileştirmektir. şehre gittiğimizde koca koca binaların en üstünde güvercin izlemektir, yakındaki markete gidip kucak dolusu ıvır zıvır almaktır, sabah kahvaltısında patates kızartmasıdır.
şimdiyse gençliğimin hayal kırıklığıdır.
anneannem tam bir iş kadını ama iyi bir anne değil. atadır sonuçta saygım var ama annem kadar kırgınım.
benim için huzurun, mutluluğun adresiydi. kiraz, iğde, ceviz, erik, nar ağaçları, etrafı duvarla çevrili biraz bakımsız bahçe. müstakil ev. eski eşyalar, eski radyo, kumandasız ve sadece 7 kanalı olan tüplü bir televizyon, eski plaklar...
tüm akrabalarla yenilen akşam yemekleri, sohbet muhabbetler, akraba günleri... yılda bir kere gördüğüm halde çok samimi olduğum mahallenin çocukları ve daha nice güzellikler...
şimdi her yer 12 katlı bina oldu. sokağı bulmakta zorlandım ankaraya gittiğimde... herkes yenilmiş müteahhitlere. köşedeki amca hariç! inat etmiş, vermemiş evi. sayesinde evi bulabildim...
Huzurun, şefkatin öteki adıdır.
Binbir çeşit yemeğin olduğu, kalabalık sofraların kurulduğu, beyaz sabun kokulu çarşaflarda uyuma keyfi yaşandığı evdir.
Albümlerin merakla ve gülümseyerek seyredildiği, kah duygusallaşılan, kah neşeli kahkahaların yeri göğü inlettiği şahanedir anneanne evi.
iyi ki vardır...
Lütfen gitme anneannemmm...
Yaşınız kaç olursa olsun, şımartıldığınız, sevgi dolu hitaplarla karşılandığınız, sıcacık ev. Duvarlardaki, siyah beyaz fotoğraflar, kolalı dantel örtüler, sehpada duran, güllü lokum kasesi, ışıltılı gramafon, sık sık açılıp, bakılan, yorum yapılan eski albümler... Geçmişin en güzel kokularını barındırır, huzurla içinize çekersiniz. Eski günlerin en sık konuşulduğu, annenize ait ilginç detaylar öğrendiğiniz, iyiliğin, doğruluğun erdemlerinin anlatıldığı, kah ağlayıp, kah güldüğünüz dünyanın en huzurlu evi. Artık, kırışmış, damarlı, zayıf elleriyle, yemek pişiren, sizi mennun etmeye çalışan anneannenin, ayrılmak istemediğiniz yuvasıdır.
çocukluğumun geçtiği evdir. hayatımdaki en önemli yerdir. oradaki huzur ve güzellikleri unutmak imkansızdır. bir de kitap kokardı, o koku insanı başka diyarlara götürürdü ey sözlük.
Ben şu anda o evdeyim ve hakikatten yukarıdaki tanımlar doğru. Bir de kendime orta kaliteli bir araba aldım mı kalan ömrümü burada geçirmeye razıyım. Enteresan.
Kapı arkası halıları, televizyonun yarısını kapatan dantelleri, ayetlerin asılı olduğu duvarları, hiç kullanılmamış vitrine süs olsun diye dizilmiş bardakları ile ünlüdür.
