ağlasam sesimi duyar mısınız,
mısralarımda;
dokunabilir misiniz,
gözyaşlarıma, ellerinizle?
bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
bu derde düşmeden önce.
bir yer var, biliyorum;
her şeyi söylemek mümkün;
epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
anlatamıyorum.
son zamanlarda hissettiğim, boşluktan da öte.. bambaşka.. insanlara güvenip, değer verip karşılığında kırık bi kalbe sahip olmak çok üzücü. insanları kırmak bu kadar kolay olmamalı. sevgiye, değere bu kadar nankörlük yapılmamalı zira günümüzde kolay bulunabilen şeyler mi bunlar ? ya da başka şeylere mi kıymet verir olduk. anlayamıyorum, anlatamıyorum da. bu şarkıyı dinlerken bunları tekrar hissediyorum kalbimde bi sızı hissediyorum. bu kadar..
"anlayamıyorum kimseye derdimi dayanamıyorum dayanamıyorum kaçarken her zerresinden aşkın, hep sende takılıyorum.."
yalnız başıma sessiz sakin bir kafeye gitmiştim, ders çalışacaktımm güya. biraz ara verip sigara içtim. sonra televizyonda bir müzik kanalı açtı garson, hay amına ya diye atarlandım bi süre. tam kalkıp gidecektim ki yaşar "anlatamıyorum, gözlerin ne renk ve ben neden seni unutamıyorum" diye başladı şarkıya. hani olur ya ilginç bişey olur herkes döner tutulur oraya bakar. aynı o oldu bende de. dersi falan bıraktım, her şeyi bıraktım. şarkıyı dinledim. bitti sonra. kötü oldum bi. gidip bi sigara daha yaktım. sonra okul mokul arkadaşlar bişeyler. eve gittim şarkıdan aklımda kalanları youtube a yazdım ve nihayet buldum. sayısını aklımda tutamayacak kadar çok dinledim. yine bi sigara yaktım. onu düşündüm. evet sevmekten vazgeçmeliyim, unutmalıyım artık diye düşündüğüm günlerdi. unutacaktım ama bi kez daha üzdü beni o, bu şarkıyla. üzüldüm. duygulandım. o derece insanı fena eden bi şarkıydı işte "anlatamıyorum".
hissettiklerinizin boyu sizi aştığınızda söylersiniz bu sözü;
mesela biriyle birliktesiniz ama ne sevgiliniz ne de arkadaşınız. devamlı konuşuyorsunuz fakat bir belirsizlik var, ne tam olarak 'onun'sunuz ne de o tam olarak 'sizin'. böyle belirsizlik durumlarında, içinizi dökmek istersiniz. belki de en yakın arkadaşınıza noktasına virgülüne kadar her şeyi, olan biteni anlatırısınız, sırf ondan pozitif bir şeyler duymak için. ama nafile, bir kere hissettiklerinizin boyu sizi aştı mı, ne kelimeler ne de mimikler yetmez derdinizi anlatmaya. içiniz sıkılır ve aynı anda kalbiniz göğüs kafesinize dar gelir. işte böyle bir durumda 'anlatamazsınız'.
bıkmadan dinlenecek bir yaşar şarkısı. yaşarın 90larda ki performansına bir dönüş var sanki.
dur bir bak, yarınlar çok uzak
bu aşk bize yasak bana derken
ağlıyorsak benim olmasaydın
"seni sevmezdim deli olmasaydım"
yar senin gözlerini unutamıyorum
