yalnız kaldığında insanın başına gelen duygu.
tüm gününüzü mahveder, ne yapacağınızı şaşırırsınız, hiç bi şey yapmak istemezsiniz, yaptıklarınızdan zevk almazsınız.
çevrenizde ki insanlarda etkilenir bundan tabi.
koşarak uzaklaşılması gereken duygudur kısacası.
anlam verilmesi pek kolaydır aslında. nedeni basittir: sağlık sorunu olabilir. işsizlik olabilir. ya da sevgilisizlik. bu üçünden de geçenlerin ise böyle bir sıkıntıya sahip olması gariptir.
gafletli kasvetli anlarda bulantı şeklinde tezahür eden sıkıntılardır. inanlar rabbine sığınmalıdır. inanmayanlar kafayı çekebilirler. lakin inanmayanın işi zordur zira içki içmek bir çukura düşüp o çukurda kendini sıfırla çarpmaya benzer.
tek başınaysa insan; dünyadaki tek kişiymiş hissi uyandırır... ruhun nefesinin daralması ve boğulmasıdır. mutlu etmek için gözünüzün içine bakan insan sayısı, boş anınınızı yakalayıp acı vermek için gözünüzün içine bakanlardan ne kadar azsa, can yakıcı etkisi o kadar büyük olur.
aslında bir ya da birden fazla sebebi vardır. biraz sorgularsanız sebebi bulursunuz.
ya sizi anlayan, konuşabildiğiniz, arzuladığınız biri yoktur ya da istediğiniz hayatı gerçekleştirememişsinizdir - ki bu hepimizin ortak sorunu- üzerine de metropol insanıysanız alın size koca bir mutsuzluk.
