Ankara'da yaşamak,
Ankara'da aşık olmak,
Sabah 1 tl olan simidi, öğlen ikisi 1 bucuğa, akşam ikisi 1 tlye, ilerleyen saatlerde ise 4'ü hatta 5'i 1 tl olarak satın alıp aç kurtlar gibi kemire kemire yemek,
Eksi 9 derecede, Dikmen'den kızılay'a gece 1 de yürümeye baslayip, aştı istikametine yönelip sabah 5 6 sularına dogru Aşti ùzerinden tekrar Dikmen'e ulaşmanın manyaklığını yaşamak gerek...
Bunun yüzlerce fazlası yüzlerce detayı bir bir yaşamak gerek, dedim ya hani yaşamak.. Nefes alıp vermekten öte damarlarına kadar şehri yaşamak gerek...
Aşık olmak gerek, kıçın kaşınana kadar aşkınla karı, ayazı, ruzgarı yemen gerek...
Şimdi olsa zor ama o yaşta o günlerde olsak, yine dibine kadar yaşar ve yine Ankara'yı severdim.
Buraya yazamadığım onlarca anı ve sebeple birlikte...
Sevmediğini düşünerek bir süre ankara’da yaşamak, sonra uzak kalmak gerekir. Ankara’da 7. yılıma gireceğim ne kadar sevmediğimi düşünsem de uzak kaldıkça özlüyorum.
ankara'yı sevin. çünkü eğer artık burada yaşıyorsanız, siz her ne kadar sevmemeye direnirseniz direnin sizi delmek zorunda. ya yok olursunuz ya da tutunursunuz, başka bir yolu yok.
Ankarada yaşadıktan bir süre sonra ayrılmak gerekir. Zira kıymetini o zaman anlıyorsunuz. Eski sevgili misali bir süre sonra ayrılık acısı koyuyo insana. Fakat sonra yokluğuna alışıyosunuz mecburen.
