20 yıldır bu şehirdeyim. bir dergide madde madde şehirleri anlatan bir yazı gördüm. ben de yazmak istedim. sonra neden gençiliğimi, halihazırda orta yaşlılığımı geçirdiğim bu şehri anlatamadığımı düşündüm. cevabı buldum.
çünkü ankara'da yaşamak benim için biraz da '' yaşamamak'' demek. ama yine de deniyeyim.*
- ankara'da yaşamak yokuşa alışmaktır. dik yokuşlu mahallelerde kışın kol, bacak kırıp eşe dosta alçı imzalatmaktır.
- ankara'da yaşamak soğuğu gerçekten bilmektir. şehir kara bürünüp en güzel halini aldığında , ahmed arif'in ''karanfil sokağı ''şiirini anlamaktır.
- ankara'da yaşamak devlet büyükleri geçerken kapatılan trafiğe alışmak, i. melih gökcek'i bir uzvunuz gibi benimsemektir.
- ankara 'da yaşamak simidin ve dönerin hasını yemektir.
- ankara'da yaşamak hala mahalle düğününe gidebilmek, '' ay ben oynamam'' deyip geceyi misketle noktalamaktır.
- ankara'da yaşamak sakarya'da bira-midye, ab'bas da waffle, çiftlik de kokokreç'dir.
- ankara'da yaşamak her hafta sonu beton manzaradan kaçıp, bulunabilen bir avuç toprağa koşmaktır.
- ankara'da yaşamak sinemadır, tiyatrodur, eylemdir, halaydır, joptur, biber gazıdır.
*****
bir de ''ankara'da aşık olmak'' var ki onu zuhal olcay söylüyor.
ankara' da öğrenci olmak daha güzelidir. kızılay 'da ucuz yemek aramaktır , karanfilde , yükselde tur atmaktır . dost'tan kitap seçip olgunlardan almaktır , korsan filmleri aramaktır , soğuk havalarında donmaktır , keçiören' de telefrik gezisi yapmaktır , egolarda sürünmektir , her an yollarında bir kavganın kargaşanın içinde kalmaktır , küme küme gezen polislerin görüntüsüne alışmaktır . acısıyla tatlısıyla en güzel anların yaşandığı yerdir ankara .uzakta olunca en özlenen anlardır.
hayatın aktığı yerdir ankara...
nefret ederek gelirsin bu şehre. "denizi yok lan bi kere" dersin. "havası soğuk insanları gibi..hem bozkır lan burası, yaşanır mı ki burda?"
zamanla alışmaya başlarsın.
ilk aylar, belki de ilk yıllar zor geçer. gitmek için gün sayarsın...
aitliğin en son olduğu yerdir ankara insana...sanki "ankara" harici her yerde yaşanırmış da, ankara insanı içine alıp yutarmış, yaşamana fırsat vermezmiş gibi.
günün birinde aşık olursun, kaybedersin. tekrar aşık olduğunu zannedersin. ama ilk aşk ankara'da yaşandı mı unutulmaz. elini tutmuşsundur ya heryerde...
sakarya'da defalarca içmişsindir karşılıklı. içini acıtır ssk'nın merdivenleri.
odtüye kimliğin olsa da kaçak girmişsindir ya, canın yanar her baktığında dikenli tellerine...
binmişsindir abuk sabuk otobüslerine ankara'nın el ele. ve gönlünüz de birdir. ve bilirsiniz ki bu soğuk şehirde içinizi ısıtan şeydir.
günün birinde çeker gider o adam. siz çeker gidersiniz onun hayatından.
keşkeleri içinde barındırandır ankara.
sevmeseniz de karanfilde oturup çay içmesi güzeldir. geleni geçeni izlemek hani...
falcıları vardır hani, her cafede kızılayda. fal dinlemesi eğlencelidir ya, belki ondan bahsediverir falcı size.
simit cafelerinde oturup tavla atması vardır bir de...
sabaha kadar içip de aoç'de tıkınması belki. hani kapatmadan yetişmeliyiz diye kasması.
soğuğu bile güzeldir ankara'nın..yerler ayna gibidir, size kendinizi gösterir, kendinizi bulursunuz ya belki de ondan...
özeldir ankara'da yaşaması...
ilk aşk, ilk sevgili, güzel dostluklar, sevilen arkadaşlar...
ankara'da yüzleşir insan kendisiyle...
sevmese de alışır zamanla...ve gün gelir ki sevdiğinizi, tutulduğunuzu fark edersiniz ankara'ya...
gidiş vakti yaklaştıkça gözleri dolar insanın.
ve geldiğiniz günün aksine, kalmaya dualar eder, ağıtlar yakarsınız bu kez..
sabah otobusle işe ya da okula giderken ki yaşlı amcalarla, birlikte eve geri dönmektir.
adamların işi gücü yok ben giderken sıkılmıyım diye hep benimle yolculuk ediyorlar, işin kötüsü ikimizde ayakta gidiyoruz, bu nasıl bir aşktır anlamadım.
ankaralı olmayanın anlayamacağı şekilde güzeldir. ankara tipik memur kentidir. istanbul gibi şaşaşı şöhreti yoktur ankara'nın, hayat sabah 7'de başlar ankaralı için akşam 9'da sona erer. yılmaz erdoğan şiirlerinde geçer bazen ankara adı işte o şiirler kadar içten ve sıcak bi kenttir. ankara'yı istanbul ile sıkça kıyaslamak başlı başına ankara'ya ihanettir. ankara bozkır ortasında bir cennettir. çölde vaha misali durur çevresindeki kentlerin ortasında. ankarayı anlamak için ankaralı olmak gerekir. belkide sadece sonbahar başlangıçlarında kuğulu parkta oturup bir ankara simidi yemek ankaralı olmayı değerli kılar.
en fahiş fiyatlarda doğalgaz faturası ödemektir.gri renginin anlamını herkesten iyi bilmek, hergün onlarca samimiyetsiz, asabi surat görmek, apaçi gerçeğiyle içiçe yaşamak zorunda olmak, belli başlı bir iki cadde hariç takılınabilecek doğru düzgün mekan görememektir.aralarında 500 km bulunan iki şehir arasına 5 yılda hızlı tren yapılırken, kıçı kırık iki ilçe arasına bir metro istasyonu kurulacak da biraz olsun rahat edeceksiniz diye 10 yıl beklemektir.yaz aylarında haftanın en az iki günü suyunuzun kesilmesidir.başkent olmasına rağmen, dünya çapında hiç bir starı şehrinizde görememek, bu yüzden istanbul a bilet alıyor olmaktan utanmaktır.her kilometre başı belediyemiz çalışıyor.ankaralılar hakediyor pankartları görmenize rağmen yapılan şeyin sadece üst geçit ve ya park olduğunu farkettiğinizde lanet okumaktır. **
