bugün

durup dururken, insanların söylediklerine, tiplerine, ifadelerine bakarken, bir anda insanlara karşı gelişen muhabbetsizlik duygu durumudur.

nedendir bilinmez, hiçbir insan ilginç, çekici ya da imrenilesi gelmiyor artık, kimse karşınızda bir anlam ifade etmiyor. sanırım ruhen ömrümü bu dünyada doldurdum ben artık...
Ruhunuza hitap eden insanın sayısı azaldıkça gelen histir.
yeterince gelmiyor o his. gelse buralarda olmayız.
Ne kadar severseniz sevin bazen bir cümlesi o kadar kalbinizi kırar ki öyle bir soğursunuz ki bir daha eskisi gibi asla olmaz.
Bazen bunu hissediyorum hem de çok derinden ama herkese karşı olmuyor yani belirli başlı insanlara göre şekilleniyor diyebilirim.