acar ismi bakunin'dir. hepimiz biliriz, turgenyev'le gençlik arkadaşıdır aynı zamanda bakunin. sonradan 'rudin' adlı romanında bakunin'i anlatmış, yani sözkonusu rudin, bakunin'in kendisi. velakin eden bulur! sen misin eski dostu karakterleştiren, dostoyevski'de "ecinniler" romanında "karamazinov" adıyla turgenyev'i yazmış, onu her yönden çekiştirip durmuş. rusya'yı küçük gören, yabancılara baş eğen, almanlarla işbirliği içinde sosyal gürültüler planlayan, dinsiz ve koyu batıcı bir tip olarak karşımıza çıkmış karamazinov kod adlı turgenyev. (dostoyevski, bu çağda bize uğrasaydı batı hayranının halaybaşlarını görür, belki de zavallı turgenyev bu ruhsuzların yanında masum kalırdı.)
aslında terörizmle eş tutulması en büyük talihsizliğidir bu fikrin.
birlikteliğe falan karşı değildir, kural koymaya karşı da değildir, öyle her yere saldırma da değildir, özgürüm sikimin keyfine takılırım da değildir.
anarşizmin devlete karşı olmasının altında yatan şey: insanları bir arada tutması, toplum bilincini oturtması değildir. devletin sömüren ve insanları köleleştiren yanıdır.
anarşizmin amacı: bireyi olabildiğince özgür kılıp kendi kendine yeterliliği sağlamaktır. bu yüzden özyönetimi savunur.
masaldır.
eğer etrafınıza bir bakacak olursanız, sonra da tüm insanlığın durumuna bakacak olursanız insanın özünde iyi değil kötü olduğunu görürsünüz. iyi olanlar azdır. bunun devletle ilgisi yok. vicdan falan filan oh ne güzel... kaç insanda gelişmiş bir vicdan var ki? çoğunluk vicdansız. herkes siz değil. böyle bir durumda nasıl bir dünya oluşacağını görmek için vahşi doğaya bakmak yeterlidir.
bugünün düzeni değil. masallarla uğraşmayı bırakın, gerçek bir çözüm arayın.
ütopya değil distopyadır.
düzensizlik falan filan değildir, kuralsızlık da değildir, öyle her önüne gelene atlama, elin sikinde yaşama, nerde polis görsen ona kaldırım taşı atma düşüncesi değildir.
nerede bir terör olayı olsa hepsi bu suça yükleniyor. adam komünist eylem mi yaptı salla anarşizme, adam milliyetçi mi eylem yaptı salla anarşizme, adam şeriatçı mı eylem yaptı salla anarşizme.
ne oldu düşünce, kötülük yuvası, ne bok olsa yükle bu fikre, bu fikir ne ki, bu fikir öksüz bu fikir yetim.
anarşizm, insanın insanı kullanmasına, insanın insana köle olmasına karşıdır.
temeline ne özgürlük ne eşitlik gibi bir ilke alır, temelinde olan şey sadece insanların kendi kendini idare edebilme gücüdür.
bu yüzden tek tipçi komünistlerden ve özgürlük adı altında insanı sömüren kapitalistlerden ayrılır.
ne sağcı ne solcu olmak gibi bir iddiası da yoktur.
insanların bir araya gelip yaşamasına, kurallar ortaya koymasına karşı falan değildir. anarşist dernekler bile vardır. hııı kiii kiii, bu nasıl olur adam anarşist ama?
bal gibi olur, önemli olan kişilerin birbirine köle olmadığı bir birliktelik.
birbirini kullanmadan bir arada yaşaması.
devlete neden karşı ona geleceğim, devlet sömürgeci ve insanları köle yapan bir dikta. bu yüzden karşı, yoksa birlikte yaşamanın yönetilmeden de mümkün olacağı, insanların kendi kendine yetebileceği bir toplum modeline karşı değildir.
ayrıca bayağı bildiğin otonomdur, salt özgürlük veya salt eşitlik gibi kavramlara ihtiyaç duymaz, kişiler kendi için en doğru olanı yapabilir diye olaya bakar.
önemli olan da budur zaten.
şimdi kurallar olmasaydı biz hepimiz kötü şeyler yapardık ama anarşizm ütopyası insanı iyi alır, kurallara ihtiyaç duymadan bir zorlama altında kalmadan da insanları iyi şeyler yapabileceğini söyler.
rüya gibi olabilir bu durum ama terör gibi bir bataklığa fikrin çekilmesi ve bununla anılması üzücüdür.
siktiri boktan örgütlerin, siktiri boktan amaçlarının sonuçlarını bu fikre yüklemek de bir aptallıktır.
hakkında uzun yazardım ama kafasında bu kelimeyi görünce eline molotof almış bankaya atan bir ergeni canlandıranları gördüğüm için( ki yazılanlar onu gösteriyor) yazsam da anlamazsınız.
ama şu kadarını diyeyim, anaşizm insana kendine yetebilme gücünü verir. kuralsızlık, kaos, yalnızlık, serkeşlik falan değildir.
insanı başıboş kararlar vermeye de itmez aksine ne yaptığının bilincinde olmasını sağlar.
devlet olmazsa biz birbirimizi öldürürüz diyenler dün putuna tekme atıldığında ağlayan paganlar gibidir, onlar da tanrımız olmasa yaşayamayız diyordu.
Despotik, faşizan ve jakoben rejimlere ve yönetimlere karşı anarşizm meşru savunma sistemidir bana göre..
tabi mumkunse içine vandalizm kaçmamış olanından olsun *
anarşizmin en iyi analizini yapmış kişi ünlü filozof kropotkin'dir. genellikle birey temelli olan bu ideoloji, karl marx'ın sosyalizmden komünizme geçiş teorisi ile pek fazla uyuşmaz. anarşistler devletin hemen yok olmasını savunurlar ama marksistler devletin bir süre daha devam etmesini ve onun ardından komünal düzene geçilmesini savunur. ve daha birçok yerde anarşizm ve marksizm teorik olarak çelişirler... sosyalizm ile anarşizm arasında ki farkları en net ve yalın bir biçimde stalin yorumlamıştır. okumak isteyenler jozef stalin'in "anarşizm mi? sosyalizm mi?" adlı kitabını okuyabilirler.
Bundan 5.000 yıl önce dünya yüzeyinde olan yönetim şekli. Goruldugu ve bilindiği üzere hiç bir kavga savaş yoktur. Erdogancasi BAKiNiZ BUNUN AYNiSi YUZYiLLAR ONCE OLMUSTUR..
Devlete düşmandırlar ve açıkçası şu konjonktürde haklıdırlar. Gel gelelim bunun nedeni çokuluslu holdinglerdir. Anarşistler devleti asli görevine çekerek, yurttaşı şirketlerden korutacağına devleti yok etmek isterler.
E devlet gidince şirketleri bırakın durdurmayı, frenleyecek ne kalır?
Öyle ya da böyle yurttaşların oylarıyla seçilen vekiller, bakanlar, başbakanlar olmayınca şirketler kafalarına göre takılmaz mı?
"Biz özel mülkiyete de karşıyız" diyecekler. Ben de "devlet olmadan özel mülkiyet nasıl kalkacak ökkeş" diyeceğim.
zannedilenin aksine kaos değildir ya da terör değildir. düzene karşı çıkmaktır. sürüden biri olmayı reddetmektir. sürünün başındaki devleti tanımamaktır.
anarşizm'in eşitini kaos olarak bilenlerin kendi dargörüşlerinde kavrayamayacakları ideoloji. anarşi'de gayet de bir disiplin vardır zaten, bu disiplin toplu yardımlaşma esasına göre şekil alır yalnızca, belli bir sistemin dayatması esasına göre değil. kollektif bir bilinçtir yani.
diğer bir konu ise anarşizmin idealist olduğu görüşü. bu noktaya büyük ölçüde katılmakla birlikte, komünizmin de anarşizmle aynı ideada ve idealde olduğunu düşünürsek bunun imkansız olmayacağını da biliriz. öte taraftan gerçekçi yaklaşmak gerekirse anarşizm her ne kadar düşüncelerin en asili olsa da şu an için imkansızdır. imkanlılığı ise sosyalizmin tüm dünya'ya yayılmasından sonra olacak, işte o zaman; bugün nasıl kapitalizmin diyalektiği sosyalizm ise sosyalizmin de diyalektiği anarşizm olacak ve komünizme geçişteki başat rolü anarşizm üstlenecektir. bu çıkarımım da geçmiş pratiğe dayalı bir çıkarım, çünkü sosyalizm gelse bile bu marks'ın sandığı gibi tam manasıyla bir işçi tahakkümü ol(a)mamakta, bürokratik sınıfın doğması ihtimali ve de haliyle bu sınıfın da günün birinde kendi çıkarlarını yani statükosunu koruma ihtimali oldukça yüksek geçmişi incelediğimiz de. yani sınıf savaşımlarının sönümlenmesi sosyalizm'de bile kansız gerçekleşmeyebilir, işte burada anarşizm devreye girip proleterleşen halk anarko-komünizmi yani sınıfsız kaynaşmış bir dünya'yı getirecektir.
Siyasal iktidara ulaşmak için eylemsel şiddeti savunan akım.
işte sıkıntı burada başlıyor dostlar. Şimdi bak eylemsel şiddetin bir romantikliği var kabul. Barikat, direniş filan hoş şeyler de diyelim ki siyasal iktidarı ele geçirdin elde edilemeyecek birşey kalmadı o zaman bu eylemsel şiddet tecrübesinden başka bir dalgası olmayan kitle neyle meşgul olacak?
Mesela en basitinden düzen neyle sağlanacak? Polis kapitalizmin faşist kolluk gücü olduğu için anarşizmin baş düşmanıydı. Anarşizm iktidarında polisin rolünü kim üstlenecek? Şimdi eğri oturalım doğru konuşalım polisin toplumsal düzeni sağlama konusunda hayati bir önemi var.
işte bu noktada anarşizm mevcut siyasi iktidarları yıpratma amacından başka bir misyonu olmayan taşeron bir akımdan öteye gidemiyor.
