anti-christ tavirlariyla dikkat ceken viking metal grubu. sarki adlari daha az vurucu olsa daha cok kitleye ulasabilirler ama god,his son and holy whore diye sarki yaparsaniz biraz zor.
agresif ve kalın tonda takılırlar. nedir ne değildir diye merak edenler gruplarının ismini taşıyan şarkılarını bir de death in fire'ı dinlesin. sarmazsa yanına bile yaklaşmanıza gerenk yok.
ergen grubu değildir, sözlükteki moruk metalciler * de dinlemektedir. ayrıca kendilerini konserde izlemeyenler yorum yapmamalıdır. stüdyo kaydından bile güzel çalan gruptur, safkan metalcilerdir. riffleri gaz ve basittir.. ama müzik ne zaman gitarı ele alıp vıcırı vıcırı yapmaktan ibaret oldu ki?
bir boka benzemeyen şişirilmiş iskandinav guruptur. menajerleri tarafındna bir hayat kadını gibi pazarlanan bir gurupturda ayrıca.
şarkıları dönemin ergen gençlerini coşturmaktan ileri gidemez.
(bkz: pursuit of vikings)
(bkz: death in fire)
bıdı bıdı...
aynı zamanda uni rock fest e gelen gurupturda.
handhorn un içinden nah işareti geçirelesidir.
canlı performanslarında çok iyi sıçan guruptur. bilmeyenin hell yeah çağrışları içinde dinlediiği guruptur.
lan bi sitirin!
edit: uni rock demişken kreator da buluşalım kepeği olan arkadaşlara iddia ediyorum kepekten sonsuza dek kurtalacaksınız.
terbiyesiz editten sonra gelen edit :ayrıca bu yarmaları izleyip beğenmedim ve malsteen falanda sevmem keza steeve vai de sevmem.
ama animals as leaders yahut gorod yahut necrophagist e bayılırım...
görüşürüz...
kendi tarzını oturtmuş, bin km. öteden duysanız "bu amon amarth" diyebileceğiniz bir grup. bazı gruplar vardır. tarzını yaratmıştır, değişmeyi sevmezler ya da özüne sadık kalarak çok az değişirler. onlar öyle kabul edilir ve sevilir. benim için bunlardan biri de amon amarth'tır. bir diğeri ise (bkz: obituary)
viking metal denilince akıllara ilk gelen gruptur amon amarth.
Türkiye konseri pek beğenilmemiş fakat ne olursa olsun gitmeyi cok istemiştim, maddi kriz ne yapalım.
rock the nations 2004 konserlerinde türkiye'de ciddi bir hayran kitlesi olduğunu anladığım, şans eseri önlerde olmam sonucu delice kafa sallayarak eşlik eden, %99'unu er kişilerin arasında ezilme tehlikesi yaşadığım, sonrasında ise halime acıyan biri tarafından arkaya fırlatılarak kurtulduğum, yine de konserleri festivalin en hoş zamanlarından olan, sahneleri iyi isveçli grup.
tarih altı aralık 2008 ve saat 20.oo, (+- 5 dakika kayma olabilir. zamanlama müthişti ayrıca tebrik ediyorum)
beklendiği gibi, albümede adını veren twilight of the thundergod parçasıyla açılışı yaptılar. diğer parça seçimleride muhteşemdi. pursuit of vikings, victorious march, varyags of miklagard, death in fire ve metalwrath ile kendimizden geçtiğimizi söyleyebilirim. death in fire ve victorious march'ı hep birlikte söylememiz viking abilerimizi oldukça etkilemiş görünüyordu ki arada "gördüğüm en iyisi" diye bize gaz vermeyide unutmadılar. herkes gibi bende ses siteminden yakınmazsam olmaz şimdi. gerçekten ses sistemi iyi olsaydı bi o kadar daha iyi geçerdi. johan abimizin "teşekkürler, iyi akşamlar istanbul, efes pilsen" deyişleri ve ardından sırıtması hakikaten muhteşemdi. ben bu adamı bu kadar sempatik sanmazdım. boynuzu kaldırıp içinden birayı yudumlarken sık sık "şerefe" demesi ayrı bir sempati kazanmasına neden olmuştur benim gözümde. konser sonunda pena ve baget atışları normaldi, hep en öne attılar ama fredrik andersson'un son bageti biraz daha arkalara fırlatmasıyla oluşan izdiham görülmeye değerdi. domino taşı misali sahne önü kısmının sol tarafı komple yere yıkıldı. önümde bi *teyze'nin ayağına birkaç kişi birden düştü ama birşey olmadan kalkmayı başarabildi. her şeye rağmen tekrar ediyorum *muhteşem konserdi.
