Babamın yarısını bırak çeyreğinin çayreği kadar dahi olamayan ve doğduğumdan beri hiçbir hayrını göremediğim kişi. Doğduğu günden bugüne kadar babaannem ve dedeme her zaman hayırsız evlat olmuş. Çok şükür babam hiç ona benzememiş.
üstteki arkadaşla amcalarımızın aynı olduğunu düşünüyorum. *
üstteki arkadaşın kardeşim olduğundan eminim hatta. amcamın tanımı daha güzel yapılamazdı.
subjektivite kazandıracağım, sonra vay efendim ben duymadım olmasın!
amcam çocukluğum gibi sanki. biz çocukken deniz kenarı şehirde oturdukları için amcamlar, yazın onlara giderdik. kuzenler bir arada olsun, tatil birlikte geçirilsin, bir de tatil köylerine, butik otellere verecek parası yoktu bizimkilerin. (bkz: memur çocuğu olmak)
yine olsa yine aynı şekilde geçirmek isterim çocukluğumun yaz tatillerini, şüphesiz. işte amca demek benim için tatil demek, çocukluk demek, mangal yapmak demek. amca demek tek katlı bahçeli evin önündeki arıktan akan suyun içerisine ayakları uzatıp ıslatmak kuzenlerle demek, salyangozların üzerine tuz döküp büzüşmelerini izlemek, kara sinekleri sineklikle sersemletip kavanozun içerisinde toplamak demek. çocukluğa dair tatilsel güzel şeyler amca. bir de yaşlanmayacak gibi sanki.
insan kendisinin büyüdüğünü nasıl fark etmiyorsa; annesinin, babasının, anneannesinin, dedesinin, amcasının yaşlandığını da öyle fark etmiyor. ne zamanki insanın kendi sorumlulukları artıyor, küçük çocuklar teyze/amca demeye başlıyor, çevrendeki herkes evlenip çocuk sahibi oluyor o zaman fark ediyorsun büyümüşsün. sonra annen, baban, amcan, teyzen sevdiklerin yani birer birer hastalanıyor. nasıl hastalanırlar lan? sanki hiç ölmeyeceklermiş gibi. biri bize bunu söz vermiş gibi. söz vermiş de tutmamış gibi.
yazdım yazdım sildim lan. gözlerim doldu yazarken yine. böyle bir kötü şey hakkında entry girince 'geçmiş olsun' mesajları geliyor ve tekrar tekrar aynı şeyi hatırlatıyor insana. özet olarak anlatmak istediğim insan büyüyor, büyürken de sevdikleri yaşlanıyor, hastalanıyor, ölüyor. büyümek kötü bir şey. kötü.
geçen hafta eriştiğim sıfat. ben şahsen amcamlar tarafından aranmadım, sevilmedim. herhangi bir kötülükleri yoktu ama bir iyilikleri de yoktu. bundan dolayı (ki normalde de öyleyim, annem hariç) hep soğuk yaklaşırım baba tarafına. gerçi anne tarafı da öyle lan. neyse, bundan mütevellit mizacım da herkese karşı soğuktur. öz abime bile. yine de el kadar yeğenimi gördüğümde bi içim kıpraştı lan. dedim vay mınaki bu ne böyle. oyuncak bebek gibi bişeydi. hani şöyle diyeyim, üstüne hapşırsan ölüp gidecek yavrucak. o kadar narin. neyse büyüsün de bayramda elimi öpsün. ilk bir tane şeker verip "bu ne lan" dedirtip sonra 20 lira koyayım avucunun içine. olm çok iyi ya.
az once eve geldim. tam arabayi park ediyordum, karsidan yeni arabasiyla cikip benim arabanin yanina geldi, camı indirdi. basinda hot wheel sapkasi vardi. need for speed most wanted gibi oldu. düelloya davet edecek sandim. yanimda da babam vardi. düello olsa kapisirdim. nereye dedi. eve cikiyorum amca dedim. iyi, ben geldim dedi. bergama'dan cikip gelmis. emekli adam ya, isi gucu yok.
babanın erkek kardeşi. babamın tek erkek kardeşi. benden 8 yaş büyük, birlikte büyüdüğüm çocukluk arkadaşım. adamla aynı ilkokula gidiyorduk. ayrı ayrı zamanlarda değil hata olmasın, beraber. okulda amca demeyeyim diye bir sürü kızardı. korurdu ama. bir sorun olduğunda bilirdim ki amcam arkamda olacak. üniversiteye gidene kadar böyle devam etti. canavar gibiydi zaten. duygusuz adamın tekidir. beraber her türlü yaramazlığı, eşekliği, pisliği yaptık. en yakın arkadaşımdı benim.
sonra ne olduysa bir soğukluk girdi aramıza. gözden ırak gönülden ırak meselesi herhalde. üniversite, askerlik, benim üniversite derken eski halimizden eser kalmadı. e bir de büyüdük haliyle.
şimdi seviyeliyiz oldukça. güzel bir seviye ama. arada sarılır falan. adam hayatında kimseye sarılmamış ki. özlem duygusu yok bende der durur. onun için sarılması mucizevi bir olaydır. hele bazen başımı göğsüne yaslar falan. tüm aile şok olur. genelde güleriz beraber. nadiren de dertleşiriz.
çocukluğumun büyük bir kısmı odur. çok severim bazen babamdan çok hatta. biliyorum çok da sevilirim. babaannem öyle dedi. sözlükte yazar olma fikrimin de kaynağı. bir sözlüğe yazar oldu nickini de sözlüğü de söylemedi. yalvardım be adama. ama yok. ben de buraya geldim. sordu söylemedim. birbirimizi arıyoruz. afedersiniz nah buluruz. mümkün değil be. 1 sene oldu.
entry o kadar uzadı ki nereye bağlayacağımı unuttum. teeeeeeeyyy.
4 yıl önce aldığı borcu hiç bir şekilde geri vermediği halde 2 hafta önce tekrar borç isteyen, muhabbetimizin sadece onun borç isteme dönemlerinde olduğu,pek sevmediğim,beni darphane zanneden kişi
