kabataslak salieri nin ağzından mozartın hayatını anlatan şımarıklığını ** ama son zamanlarını da üzülerek izleten film. salieri nin pederle konuşmaları da fevkaladedir. 8 oscar kazanmıştır. ancak denilene göre salieri ve mozart arasındaki rekabetin gerçekte bu şekilde olmadığıdır. 18.yüzyıl avrupasını balolarıyla, kıyafetleriyle her şeyiyle sevenler için iç çektirecek güzel bir film. sevmeyenler için mozart ın harika eserlerini dinlemiş ve f. murray abraham ı izlemiş olursunuz. filmde mozart ın osmanlı yı konu alarak yazdığı * da vardır. benim takıldığım yer ise harem nedir muhabbetinde genelev tarzında bir cevap verilmesidir. gerçi bizim milletimiz bile haremin o olduğunu sanıyor yabancılar ne yapsın. *
wolfgang amadeus mozart'ın süpekülatif yaşantısı üzerinde, daha fazla soru işareti yaratmıştır.
buna karşın; aldığı akademi ödüllerini teker teker hak eden, bu genç adamı; mozart'ı tanımak isteyenler için eşsiz bir içerik barındırmaktadır.
film yirmibeşinci senfoni ve salieri itirafı ile start alıyor. ve başlıyor doyumsuz bir tarih yolculuğu, konçertolar eşliğinde...
filme dair nüanslar, "böylesi yüzeysel bir biyografik filmden, ne beklebilir ki?!" diyenleri de, yersiz çıkarıyor. zira; hem o dönemde kraliyet ailesinin asaletini, kral'ın ve mahiyetinin, birbirlerine anlayışla ve yakın davrandıklarını farkediyoruz. bilhassa kral enfes bir şekilde canlandırılmış.
"don giovanni" oyunu icra edilirken beliren, mistik karakterler, salieri'nin mozart'ı sistematik bir şekilde öldürmek için giriştiği "requiem" bestesini yaptırma isteğini iletmek üzre evine yöneldiğinde, büründüğü kıyafet; bugünün erişkin ve çocuklarının köşebucak kaçtığı türdendir. ve oldukça normal karşılanmaktadır.
elbette tüm bunları anlatılmak istenenin, böbürlenme ve farklılaştırılma amacı güdülerek, fiktif bir halde ele alınabileceği ihtimalini unutturmamalı bizlere!
film klasik avusturya ve viyane entelektüel virtiözlerine haiz bir beyefendilikle bilinen mozart'ın; delidolu ve nüktedan yönüne fevkalade değinmiş. ve bu yöndeki ezberimizi bozuyor.. bu da; mozart'ın kitlelerce kabulünde bir raddenin daha, katedilmesi demek oluyor. "yetenek" denen, bulunmaz hint kumaşının, böylesi: arsız, şımarık ve bir o kadar da, kendini beğenmiş genç adam'ın kral nazarında nasıl da, sevgiyle karşılanabileceğine ışık tutuyor.
mozart'ın vurduymaz ve bereketsiz savuruculukta olduğu hususunda, tarihçiler hemfikirdi. ancak; filmde bahsi edildiği ölçüde maddi sıkıntı yaşamadığı da, düşünülmektedir. zira; mozart'ın kazandığı yıllık tutar; günümüz değerince: 70.000 dolara yakın seviyededir.
rudolph angermuller'in bir ulusal kanalda bu film için fazlasıyla gerçek dışı, mozart'ın ruh hali abartılı anlatılmış, sinemaya aktarılmak için köpürtülmüş dediğini izledim. Mozart'ın müziklerinin olduğu eğlenceli bir film olarak izlenmeli, fragmanında söylenen "tamamen gerçektir." lafına itibar edilmemeli.
Oyunculuk süper,kurgu süper,film boyunca akan mozart müzikleri süper.Söylenecek tek şey her müzik severin hayatının bir döneminde bu filmle tanışması gerektiği,filmin başında neşelenip ortasında üzülüp sonunda kahrolmayı yaşayıp filmin etkisiyle klasik müzik sevmeseniz bile dinlemeye başlama ihtimalinizi dikkate alarak tabi.
siyah kalın cam şişeli ve bence mükemmel bir parfümdü. neredeyse 18yıldır boş da olsa şişesini saklarım. çok araştırmama rağmen yıllardır bulamıyorum bu parfümü.
Harika bir klasik. Wolfgang Amadeus Mozart'ın hayatını merak edenler için bir ilaç. Fazla derinden olmasa da insanı fikir sahibi yapabiliyor. Fakat film biraz da olsa eleştirilmişti. Sebebi ise tarihsel eşitsizliklerdi. Özellikle Antonio Salieri'nin Mozart ile olan rekabeti üzerine pek az tarihsel kanıt var. Aksine, büyük bir ihtimalle Mozart ve Salieri birbirlerine arkadaş ve ortak gözüyle bakıyorlardı. Salieri'nin halk kütüphanesinden Mozart'a partisyonlar verdiğinin belgelerle kanıtları bulunmakta. Bunun yanı sıra, birçok kez Mozart'ın eserlerini sahnede sunmuştur. Bunun da üstüne, Mozart'ın oğlu Franz Xaver'in müzik öğretmeni olmuştur. Schaffer ve Forman Amadeus'un hiçbir zaman Mozart'ın gerçek biyografisi olarak sunmak istemediklerini anlamışlar, dramatik anlatımın incil'deki Habil ve Kabil hikâyesinden esinlendiğini anlatmıştır. Bir kardeş Tanrı tarafından sevilir, diğeri hor görülür. Bu eleştiriler gayet yerinde. Ancak yönetmenin eserinde kendi yorumunu katması yadsınamaz. Salieri'nin Mozart'ı zehirle öldürdüğüne dair iddaalar da bulunuyor.
Filmin geneline gelirsek tarih kokuyor. Viyana gayet güzel süslenmiş filmde. Kostümler ve dekorlar şahane. izleyenleri adeta bu bestekârların yanına götürüyor. Konunun bu şekilde, bu anlatımla işlenmesi çok hoşuma gitti açıkçası. Filme derinlik katılmış. Opera ruhu hayli iyi bir şekilde işleniyor. Bazı partlar seyirciyi sıkabilir. Ancak orada Mozart ismini görmek insana yetiyor. Karakterler tarihte iz bırakmış insanlar olunca filme tutunuyorsunuz adeta.. Director's Cut izledim bana fazlasıyla yetti.
Soylu kesim ve kralların işleniş tarzı biraz sempati uyandırdı bende. Heybetli krallar yerine söylenen şeyleri dikkate alan, yanlışıyla doğrusuyla bunları ince eleyip sık dokuyan birilerini görmek ne yalan söyleyeyim beni mutlu etti. Opera ruhu o kadar etkili ki yasalar ve kuralların bile bunda etkisi var. O dönemin yaşam kaynağıydı opera bunu kabul etmek gerek.
Oyunculuklara hayran kaldım. Bu kadar karakteristik özellikleri çok derinden, yaşayarak oynamışlar. Hiç biri sırıtmıyor adeta yok olan insanları küllerinden tekrar var ediyorlardı. Büyük hayranlık duyduğumu belirtmeliyim. Mutlaka izleyin, izletin.
temel biletleme ve galileo ile birlikte sahip olduğum 3. biletleme zımbırtısıdır. öğrendikten sonra kullanması zevklidir. kodları girerken kendinizi amerikan bankalarını soyan hackerlar gibi hissedebilirsiniz.
klasik müziğe ilgisi olmayanlara bile kendini sevdirebilecek bir film. yeni izliyorum. o kadar karşıma çıktı hep merak ettiğim bir filmdi ama erteliyordum. kısmet bugüneymiş. güzel başlangıç. bakalım devamı nasıl..
edit: türkçe opera yapıyormuş mozart az kala.. henüz daha ilk yarısı bitmedi bile filmin ama şunu diyebilirim ki hayatımda izlediğim en iyi filmlerden. 1983 yapımı bir film beni benden aldı. tesadüfe bak ki scarface ile aynı yıl çekilmiş. yine tesadüfe bak ki scarface'deki omar suarez aynı filmde başrollerden birisi. bu adam gerçekten yetenekliymiş scarface'de çok kıl oluyordum.
izlediğim en iyi filmdir. çok iyi film izledim belki de bundan daha iyilerini izlemişimdir ama bana en çok dokunan filmdir amadeus. ben ki klasik müzikle öyle içice bir kişi değilim; hatta operadan nefret ederim. mozart'ı canlandıran tom hulce'nin efsanevi bir oyunculuk sergilediğini söyleyebilirim. yıllar önce çekilmiş bir film beni bu denli etkileyip açıp saatlerce mozart eserleri dinletiyorsa hatta ve hatta en kısa sürede piyano dersleri almamık sağlıyorsa o film büyük filmdir. ha bu arada F. Murray Abraham'inde ondan aşağı kalır yanı yok. kendisini scarface'de aynı yıl omar suarez olarak görmüştük, orada da başarılıydı. tom hulce'nin filmdeki mozart şanssızlıklarından olsa gerek bu filmden sonra bir daha böylesine uç bir filmde karşımıza çıkmamıştır. halen yaşadığına ve çok yaşlanmadığına sevindim ama.
mozart filmde piç, salieri ise efendi gösterilmiş diyen arkadaşlar filmi neresiyle izlemiş merak ediyorum. mozart sadece deli dolu bir insanmış. salieri ile dalga geçme sebebini, ona karşı neden budalaca davrandığını filmin son kısımlarında hastayken açıklıyor zaten kendisine. mozart; salieri'ye, "beni ve müziğimi ciddiye almadığınızı, bana ve müziğime önem vermediğinizi düşünmüştüm" tarzında bir şey diyor. halbuki onu anlayan belkide tek kişi antonio salieri'idi.
bende bu denli etki yaratan başka bir film ise a clockwork orange'dır. o da bana beethoven ve klasik müzik merakı vermişti. sanırım bu iki filminde güzel olmasının sebebi yönetmenlerinin çok iyi olması. beethoven, antonio salieri'nin öğrencisidir bu arada. ayrıca şunu diyebilirim ki en üst besteci benim için mozarttır.
salieri piçine iyi küfür ettiren film. o zamanlar trt 2 vardı böyle kaliteli filmler yayınlardı, işte orada 5-6 yıl önce izlemiştim. heey gidi trt 2 hey.
yalova çınarcıkta bulunan gündüz havuz gece club olan mekanın adıdır. eski yıllarda çınarcığın bir numarası, fakat günümüzde pistini havuzu kadar dolduramayan mekan.
her sahnesi ile tüyleri diken diken eden başyapıt. kesinlikle herkes tarafından izlenmeli.
mozart'ın salieri'ye confutatis'i yazdırdığı sahne sinema tarihinin en önemli sahnelerinden biri olabilir.
güzel film arayan bendenizi geçen hafta şenlendirmiş, neden bu zamana kadar izlemedim diye üzen enfes film.
izlemek için neden arayanlara ; destanlar-söylenceler ve onun kaynağı gerçekler arasındaki uçurumu görmek mi, evrenin müziğini dinlemek için mi, efsane yönetmen milos forman için mi desem bilemedim. enfes bir yaklaşık 3 saat için durmayın derim.
erteleye erteleye ancak bugün izleyebildiğim ama sanırım daha defalarca izleyeceğim film.
zannediyorum ki biyogrofik bi filmin ilk defa bir dakikasında bile sıkılmadım. film opera dolu, müzik dolu, hayatın içinde yer alan melodilerle dolu, cümlelerin, kelimelerin bile notalarıyla dolu. ve mozart öylesine samimi ve sempatik ki, insan o garip gülüşünü bile kabulleniyor.
hele o cenaze sahnesinde çalan lacrimosanın mükemmelliyetini anlatacak kelime yok. hangi notasından tutsan hüzün, bir sahnenin acısını on değil belki yüz katına çıkarıyor. hani tanrıyı, melekleri görünce muhteşemliğinden ağlanır deriz ya, ben de şu melodiyi duyduğum an beynim. resmen. eriyor. söyleyecek söz bulamıyorum.
