erkeğin kaşarıdır, yollusudur. bu kelimeleri genelde kullanmayı sevmem ama, kaşarın, yollunun erkek versiyonunu merak edenler olur ya hani, tam işte bu kıstas, başlıca örneği bence.
Taksa hoş olur tabii ama mutlak takmalıdır diye bir kural yoktur.
Parmağındaki duruşu değil, yüreğindeki duruşudur önemli olan.
Alyanslı zamparalar, bu gerçeği doğrular niteliktedir.
babamdır. bi ara sorduydum, askerden beri takmıyormuş(26). neden dedim, askere gittiğimde yanlış otobüse binmiş, parası da dönmeye yetmemiş. alyansı satıp bilet yiyecek felan almış.
Küçükken ipin sarıldığı makaranın deliğine parmağımı sokmuştum hevesle (erkeğim ama 2 ablam vardı napak amk :( ) sonra çıkmadı tabi bende utandığımdan kimseye söylemedim. Kendim çıkarmaya çalıştım akşama kadar kimseye parmağımı göstermeden. Sonra mecbur anneme söylemek mecburiyetinde kaldım. Annem çıkarmıştı yağ ile. Yine de o korku bende yer edinmiş parmağıma hiçbir şey takmadım o günden sonra. Evlenince de boynumda zincirle taşırım herhalde.
Birgün evlenirsem ben olacağım. Yüzük takamam doğama aykırı ama (bkz: frodo baggins) gibi boynumda taşıyabilirim, belki tehlike anında parmağıma geçiriveririm.
