inançsızlık nedeniyle ortaya çıkan bütün sorunların ve soruların, tıpkı ışığın karanlık üzerindeki aydınlık etkisinde olduğu gibi cevap bulması demektir. allaha inanmanın getirdiği dayanılmaz hafiflik olayıdır. hiçbir açıklama ve gerekçeye ihtiyaç duymayan bu iman etme; bağlı bütün soruların da cevabıdır.
ana karnında dünaysı sadece ana rahmi olan bir çocuk , nasıl ki bir annenin olabileceğine inanmaz ise ölümden sonra bir yaşamın ve allahın olabileceğinede insan inanmayabilir. ama allah ve ölümden sonra allah ın yarattığı bir hayat vardır.
ne kadar değerli bir şey olduğunu gün geçtikçe daha iyi anladığımdır. hiç birşey onun varlığı kadar huzur vermiyor bana. eğer inanmıyor olaydım bir kaç kişiyi öldürmüş sonunda da kendini yok etmiş biri olurdum. şuan hala sinirlerimi zıplatan sersemlere susuyorsam onun adaletıne, yasattıklarını birgün yaşayacaklarına inandığımdandır. akıllı olmak lazım şu hayatta.
bizi ve bu evreni bir yaratan olduğu muhakkak. gün geceyi kovalıyor, gece gündüzü...yazdan sonra güz geliyor ve sıralarını hiç şaşırmıyorlar.ağaçlar baharlarda çiçekleniyor, kar kişın yağıyor... bu mükemmelliği idare edene inanmamak ne mümkün?o'na sonsuz teşekkürler.
ben çocuklarımı böyle bir seçim yapabilecek kadar rahat yetiştirdim. bunlar yine şimdiki nesli görünce o kadar da rahat değillerdi ama kendi başlarına bir şeyler seçebilecek kadar boşlukları oldu hep.
biz hem çalışır hem okurduk, iki patronumuz olurdu artık nerede çalışıyorsak o dönem biri orada, diğeri de evde beklerdi. şimdi duygu sömürüsü yapacak halim yok, yok şöyle fakirdik böyle yoksulduk diye ama hayatın gerçekleri buydu. bunu görüyorduk, başka bir şey görmüyorduk ki başka ihtimal gelsin kafamıza. inşaatlardan eve zor gelen, geldi mi alkollü gelen, alkollü gelmese evde içen, yüzüne bakmaya bile ne kafası ne zamanı kalmamış babalarımızı allah zannederdik biz. her güç ondaydı. onun inandığı şeylere inanmak, yüzünden bir gurur bir gülümseme oluşturabilmek dünyalara bedeldi. başka göremiyorsun çünkü böyle bir şey. camiye namaza gitmek, abdest almayı öğrenmek, büyümek adam olmak demekti. görüp göreceğin kaç gram saygı var ki bunları heba edesin? sayılı arkadaşın var yanında rahat hissettiğin onlara uymak demekti. kız verecek aileye iyi çocuk müslüman çocuk olmak demekti.
bu insanlar hep didiniyor, neleri oluyor ki öte dünyadan vazgeçebilsinler? hak arayan satılır, hak arayan yalnız kalır, hak arayan aç kalır, bu insanlar ne hak görmüş de ilahi adaletten vazgeçebilsinler?
size bir şey diyeyim mi, bu din min meseleleri kimsenin asıl problemi değil.
eşhedüenne ilahe illallah ve eşhedü enne muhammede abdühü ve resulu.
Allaha inanmayanlar için;
insanın aklı var ama bunu açıp gösteremez.
Bizim de bir yaratıcımız var ama bunuda gösteremeyiz.
Allaha inanmıyorsan aklın yok demektir.
Her zaman dönüp dolaşıp yollar allah'a çıkıyor. Öyle çaresiz anlarım oluyor ki, ellerimi açıp dua etmekten başka çarem olmuyor. işte ancak bu kadar çaresiz olunca insan anlıyor, inanmamam imkansız..
Hiç bir zaman yalnız olmadığını bilmektir. Birilerinin sizi her daim izlediğini bilmek ve her işi yaparken sorgulamak. En sonunda doğruya ulaşmak. inancın en büyük ödülü.
