insan olmak,suç işlememek,adam gibi yaşamak için illa da allah'tan korkmamız mı lazım, allah'a inanmayanların hepsi kötü,azılı sapık mı sorularını aklımıza getiren eylem.
zaman ve mekan sınırı olmadan ne yapsa bunun bir karşılığı olduğunu anlayabilen bünyelerin yapabileceği davranış. bu korkuyu hakkıyla davranışlarının temeline yerleştiren kimse kurtulmuş demektir.
varlığını herkesin öyle hemen hissedemeyeceği bir duygudur. bu tamamen insanın kendi içinde yaşadığı bir şeydir ve de çok gariptir..
mesela bir dua edersiniz. yalnız başınıza, sadece o ndan istersiniz bir şeyler ve sadece istediğinizi siz bilirsiniz. isteğinizi yerine getirir. şükredersiniz.. istediği her şeyi yapabildiğini görünce de korkarsınız. ama öyle bir korkudur ki, korkarken inanılmaz bir sevgi hissedersiniz. yani bu aslında korku değil güvendir. o na güvenirsiniz. her şeyi yapabileceğini bilirsiniz. eğer o na layık olursanız, gazabına uğramayacağınızı da bilirsiniz. ama layık değilseniz işte o zaman çok korkun derim..
risale i nur'da bu korkunun nasıl bir lezzet ihtiva ettiği aşağıdaki şekilde geçmektedir:
Evet, havf*da lezzet vardır. Eğer bir yaşındaki bir çocuğun aklı bulunsa ve ondan suâl edilse, "En leziz ve en tatlı hâlet*in nedir?" Belki diyecek:
"Aczimi, zaafımı anlayıp, vâlidemin tatlı tokatından korkarak, yine vâlidemin şefkatli sînesine sığındığım hâlettir."
Halbuki bütün vâlidelerin şefkatleri, ancak bir lem'a-i tecellî-i Rahmettir*. Onun içindir ki, kâmil insanlar aczde ve havfullahta* öyle bir lezzet bulmuşlar ki, kendi havl ve kuvvetlerinden şiddetle teberrî* edip, Allah'a acz ile sığınmışlar. Aczi ve havfı kendilerine şefaatçi yapmışlar.
oyle emredildigi icindir. yoksa cehenneme gidersiniz. ama dinde zorlama yoktur. birde allah icin cihad vardir ama o baska konu. (bkz: islam hosgoru dini midir)
korku degilde sevgi saygı olmalıdır ama islamda bunlardan cok hep bu korkudan bahsedilir kaynar sularda ateşlerde yanacaksınız gibilerden söylemlerle hep insanlar korkutulmusur. halbu ki yasak olan seyleri korkudan degilde tanrıya olan müthiş sevgisinden ve saygısından yapsa insan, bence daha bir insan sıfatını hak eder... diğer durum cıkar ilişkisinden başka bir şey degildir!
"kişi en çok sevdiğinden korkar" tezinden hareketle en çok sevilmesi gerekenden korkmaktır.
yaptıklarından o'nun göreceği endişesini damar damar hissedip sadece sevenlere, aşıklara ait bir hassasiyetle ince eleyip sık dokumak durumudur. allah'tan korkulur ve korkup yapmadığımız ya da utanıp kaçtığımız fiiller hep o'nun korkusuyla güzeldir.
amacı ne olursa olsun, "aklına gelen ve gelmeyen her şeyi" yapmaya kabil olan kişiden korkarsın ağa. o açıdan, normal bir duygu durumudur. yani ters gününe gelir, kötü zamana gelir.. bir yanlış anlaşılma olur? "her şeye" kabil birisi bu.
allah'tan korkarsın. normaldir bu. o kadar güçlü ki yani, "allmighty" der gavur. korkman en normal tepki bu duruma karşı. sen her ne kadar "arkadaşız biz, yan yana biz omuz omuza, hep beraberiz" şeklinde dolanırsan dolan, onun keyfine tabisin. keyfi istediği anda istediği şeyi yapabilir, yapar da. nice kavimler helak oldu, bilmez miyim? bilirim. o sebeple korkarım. bir yanlışımı görürse mahveder diye endişe ederim. nihai olarak; bu stresi çekmektense, selamı sabahı kesebilir insan kendisiyle, "ne olacaksa olsun" deyip.
