inananlar için, tekrarlıyorum inananlar için, yaradan'ın dert verdiği kulunu güçlü gördüğünün göstergesidir. e inanan bir insan için de bu şüphesiz güzel bir şeydir.
inanmayanlar için, aman be, zaten inanmıyorsun, ne takıyorsun kafaya?
insanın en kötü ruh halinde, inanarak kendini iyi hissetmesini sağlayacak güçtür. ama aceleci tavırlar (hani lan geçmiyor işte, başedemiyorum bu sorunla gibi) bu süreci geciktirir. veryansın etme faslı geçtikten sonra alışma ve acıyı hissetmeme olayı başlar; hayat devam ediyor düşüncesi uygularız. tabi dert deryasında boğulmazsak.
bitkisel hayatta gibiyim la hayattan tat alamiyorum. aslinda derdim cok da buyuk degil cozulebilecek bir sey ama o konudaki ozguven eksikligim yuzunden boyle oluyo. cidden ot gibi yasiyorum su aralar. derdini anlatamamak kendini ifade edemememek cok kotu bir sey. resmen hayatimin amina koyuyorum su aralar. bu dert benim cekebilecegim bir dert degil ustesinden gelemiyorum.
