hz. ebubekir hakkında : Ebûbekir ihtiyar, yumuşak, her işi basite alan birisidir. Tehlike dolu toplumsal, siyasal mesuliyet, böyle bir ruhsal yapıyla bağdaşmaktan daha ciddi ve önemlidir. ,
hz. ömer hakkında : Ömer yenilikçilik özelliği yoktu düşünce açısından zayıftı itikadî ve fikrî bir mevzu sözkonusu olduğunda çok güçsüz görülüyordu. Kendisi de devamlı düşünsel alandaki hatalarını itiraf ediyordu. ,
hz.osman hakkında : "Osman görüş açısı dünya görüşü dar ve zayıf birisidir. Peygamberle yaptığı işbirliği sırasında kimse onun en ufak bir üstün ve fevkalâde iş yaptığını görmemiştir. islâmın öz ruhunu, derinliğini, sınıfsal yönelimini hissedememiştir. islâmı, şiarlar ve islâm rehberini şiarları yüceltenden başka bir şey olarak niteleyemiyordu. Servet ve süse, kavmine ve kendine düşkünlüğü, büyüklere ve altına, güç ve kan sahiplerine saygıda bulunma, onun ruhunda o kadar güçlüdür ki, onun ahlâkî bağı, islâmdan daha çok cahiliyeye yakın ve iç içedir. En büyük tehlike, tehlikeli ve güçlü Beni Ümeyye hanedanına mensup oluşudur. Kuşkusuz Onun böyle bir ruhsal yapı ve görüş açısıyla, bu uyanık, layık islâm maskesi takmış güçlü düşmanların elinde bir sadık uygulayıcıdan başka bir konumu olmayacaktır." diyen kişi .
ben bu herifi biraz fransız solcusu gördüm. orada bulunduğu süre içerisinde etkilenmiş sanırım.
yani nereden tutsam da şu islama biraz marksizm soksam demiş. marksizmi de eleştiriyor kitaplarında kimi zaman ama bir insan hem müslüman hem marksist nasıl olsun ki? çünkü ikisi de din. birinden birine inanman lazım. hangisi?
ve en garip olanı da bu adamın koyu bir şii olması. şii düşünceleri eleştirirken acayip tarihsel manüpilasyonlara mahal veriyor. pek de tarihi gerçeklerle uyuşmayan hatta dini akide ile uyuşmayan şeyleri hep devrimci sıfatlarla zorlaya zorlaya açıklamaya çalışmış. hadi müslüman oldu da şii nasıl olabildi şaşırıyor insan ve kitaplarında mezhep taasubundan, iranlılık kimliğinden kurtulamadığını söylemek mümkün.
insani erdemler, vicdan; toplumsal sağduyu, yetimi fakiri gözetmek gibi konularda fikirlerine katılıyorum. ama inandığı dine zaten inanmıyorum ve kimi fikirlerini islamın mantığı ile aykırı buluyorum. özellikle şii düşüncesindeki taasuplarını.
eğer ki islamın siyasi, ahlaki manifestosuna dair bir şeyler kapmak istiyorsanız mevdudi seyyid kutub falan okuyun. ibni teymiyye'yi mesela.
çünkü bunların üzerine fikir önderi olabilecek olan adamlar çıkmamıştır pek islam toplumlarından.
devrimci müslüman takımının göklere çıkardığı kadar derinliği olan bir adam değil kendisi. sıkı bir iran milliyetçisi olduğu da yazdıklarından anlaşılıyor zaten.
selahattin demirtaş'ın, kitaplarını okuduğunu söylediği fikir insanı.
din ile ilgili yazanlara mesafeli dursam da başkan'ın söylemi üzerine kendisini okumaya başladım.
Hacc kitabında hac menasikinin sadece yapılması gereken belli eylemler bütünü olmadığını, eylemlerin ardında yatan derin uhreviyatın insanın esas kurtuluş felsefesi de olduğunu bize gösterebilmiş usta yazar.
Sabah sabah önüme çıkan şu mükemmel tespitiyle işimi gücümü bırakıp başka başka yazılarını araştırıp okuma isteği uyandıran üstün ve saygı duyulası, bilge kişilik.
-Toplum değişiyor, insanlar değişiyor, dünya değişiyor. Kalıplaşmış düşünceler değişmiyor.- Ali Şeriati.
islama sosyalizan bir bakış açısıyla yaklaşan fikir adamı. karl marx'la arasındaki farkın, kendisinin materyalist olmaması olduğunu açıkça belirtmiştir:
şu durumda bizim hangi anlamda marksist olmadığımız ve hangi anlamda sosyalist olduğumuz açıktır. marks bilimsel ve genel bir kaide olarak ekonomiyi, insanın alt yapısı olarak ele alır. biz de işte bundan dolayı kapitalizmin düşmanıyız ve burjuvaziden nefret ederi. sosyalizmden en büyük umudumuz da bu sistemde insan, iman, düşünce ve insanın ahlâkî değerlerinin artık ekonomi temeli üzerine kurulan bir üstyapı ve bu temelin ürettiği bir malzeme olmamasındandır. insan kendi kendisinin sebebidir. üretim biçimi ona şekil veremez. insan bilinç ve aşk ikilisi arasında yaratılmıştır. kendisini kendisi seçer, yaratır ve ileriye doğru yol alır.
tarihi tekamül, allah'ın insanda dirilmesidir. niçin hegel'in diliyle konuşalım ki.
eğer sosyalizmin inşa ettiği, sınıfsal tabakalaşmanın olmadığı bir toplumda, kapitalizmin sınıfsal yapısı yıkılıp bunun yerine dünyanın çirkefliğini ve burjuva ahlakını işçi sınıfına ve köylülere de yayarak, burjuva sınıfı yerine bir anti-burjuva toplumu -keyfine ve şehvetine düşkün bir toplum- inşa edilecekse; o zaman mevcut sınıfsal sisteme uyulsun, daha iyi."*
* ali şeriati, islam ve sınıfsal yapı, fecr yayınları, 3. baskı, haziran 2012, sf. 86-87
Fecr yayınevinin bastığı Dine karşı din ve insan adı yayınlanmış iki kitabını bu gün aldığım okumaya başladığım ölümünde ingiliz gizli servisininde parmağı olduğu öne sürülen iranlı düşünür.
''aşk bir yönlü bir coşkudur. sevgilinin kim olduğunu düşünmez. öznel bir öz coşudur. işte bu yüzden hep yanlışlık yapar. seçimle hızla sürçer. ya da hep bir yönlü kalır. yine de yer yer benzeşmeyen iki yabancının arasında bir aşk kıvılcımlanır olay karanlıklar içinde geçip birbirlerini görmedikleri için ancak bu yıldırımın düşüşünden sonra onun ışığında birbirlerini görebilirler.''
